Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2020, Síða 41

mállaus í landi iittala og múmínálfa
tímarit hjúkrunarfræðinga • 3. tbl. 96. árg. 2020 41
Það er erfitt að skilja ekki málið, geta ekki gert mig skiljanlega
og vera háð manninum mínum að túlka og aðstoða mig við
hluti sem ég er vön að bjarga mér með. ferð í kjörbúð verður
allt í einu löng og flókin þegar mikill tími fer í að lesa á allar
umbúðir og jafnvel með google translate í símanum til að vera
viss um að ég sé að kaupa léttmjólk en ekki rjóma. Þetta leiðir
af sér pirring og vonleysi, rússíbana af tilfinningum og heim -
þrá og í ofanálag búum við á fordæmalausum tímum þar sem
ég kemst ekki einu sinni heim til Íslands eða fjölskyldan til mín
vegna covid.
Þetta er afskaplega sérstakt ástand fyrir einstakling eins og
mig sem er vön að vinna mikið og aldrei þurft að hafa fyrir því
að fá vinnu. Það er líka erfitt að taka þessu ekki persónulega
og átta sig á að ég fái ekki einu sinni séns þrátt fyrir að vera
meira en nægilega hæf í starfið. En ég skil þetta mjög vel og
það er langt í frá að mínar aðstæður séu einstakar. Svona er
þetta bara!
Mikil þörf fyrir afleysingarfólk
En óttist ekki að ég sitji með hendur í skauti og láti mér leiðast.
Sem betur fer vantar hjúkrunarfræðinga meira en nokkru
sinni fyrr í noregi og ferðast ég þangað einu sinni til tvisvar í
mánuði og vinn á vökudeild í Ósló við Oslo universitetssyke-
hus — OuS. Þörfin fyrir afleysingarfólk er gríðarleg og um
helgar er oft helmingur starfsfólksins frá Danmörku, Svíþjóð,
Íslandi og finnlandi.
Það hafa vissulega komið upp strembin tímabil, ég vann
ekkert í apríl og maí þar sem erfitt var að finna flug milli hels-
inki og Óslóar og hefði ferðalagið tekið frá 16 til 25 klst. með
millilendingu t.d. í frankfurt, London eða Stokkhólmi.
Í vor og byrjun sumars þurfti ég að hafa bréf með staðfest-
ingu þess að ég væri að ferðast vegna vinnu til að sýna við
landamæraeftirlit, bæði þegar ég fór frá finlandi og líka þegar
ég kom til noregs, en annars hefði ég ekki fengið að ferðast.
Vegna aukinna smita í september í Evrópu og á norðurlönd-
unum hefur þessu fyrirkomulagi verið komið á aftur.
reglurnar breytast ört fyrir erlent starfsfólk hjá OuS eða
fast starfsfólk sem hefur ferðast erlendis. Í mars var landinu
lokað og mátti erlent starfsfólk ekki koma til vinnu ef það
ferðaðist með flugi en mátti koma með lest, rútu eða bíl. Viku
seinna var þessu breytt en þá fengu margir danskir hjúkrunar-
fræðingar skilaboð um að þeir mættu ekki starfa erlendis
heldur ættu að halda sig heima. nú er það svo að ég þarf að
vera með neikvætt covid-próf áður en ég mæti á fyrstu vakt,
fer í annað próf eftir sjö til átta daga og geng með andlitsgrímu
fyrstu tíu dagana ef ég er svo lengi.
Vökudeildinni hefur verið skipt nánast í tvennt, hámark
fimm starfsmenn fá að vera í mat á sama tíma og var deildin
algjörlega lokuð fyrir gestum í vor. Í næstum tvo mánuði fengu
feður ekki að koma í heimsókn til barnanna sinna nema þegar
þau fæddust og ef þau voru alvarleg veik. Þetta skapaði svaka-
legt álag á foreldrana og sálarangist fyrir marga sem áttu börn
sem lágu lengi inni. Það varð því gleðilegt þegar feður fengu
að koma í heimsókn tvisvar í viku, fimm klukkustundir í senn
og frekar krúttlegt að sjá þá í röð fyrir framan deildina rétt
fyrir kl. 16 og bíða eftir að mega koma inn. nú má eitt foreldri
koma á vakt, þ.e. ef móðir kemur á morgunvakt, verður faðir
að bíða þar til á kvöldvakt og svo öfugt. Er þetta til að minnka
umferð um deildina og líkur á smiti milli foreldra og starfs-
fólks.
Ég vona að ég nái einhvern tímann að skrifa um reynslu
mína af því að starfa hér í finnlandi, svona þegar ég næ að
segja heila setningu á finnsku. Þangað til slaka ég á í sánu og
æfi mig að segja á finnsku: Minun nimi on hildur ja puhun
vähän suomea. kiitos paljon kaikille tämän lukemisesta ja ter-
vetuloa Suomeen!
Ég skora á skólasystur mína úr hjúkrunarnáminu, Þóru Sif
Sigurðardóttur, forstöðumann Lögmannshlíðar, öldrunar-
heimilis akureyrar, að skrifa næsta Þankastrik.
„Sem betur fer vantar hjúkrunarfræðinga meira
en nokkru sinni fyrr í Noregi og ferðast ég
þangað einu sinni til tvisvar í mánuði og vinn á
vökudeild í Ósló við Oslo universitetssykehus
— OUS. Þörfin fyrir afleysingarfólk er gríðarleg
og um helgar er oft helmingur starfsfólksins frá
Danmörku, Svíþjóð, Íslandi og Finnlandi.“