Þjóðmál - 01.03.2018, Qupperneq 73

ÞJÓÐMÁL Vor 2018 71
Flóttamenn til og frá Ísrael – íbúaskipti
Arabar lutu í lægra haldi og margir þeirra
flýðu. Fjöldinn er óljós. Folke Bernadotte,
sendimaður SÞ, taldi að um 330.000 manns
hefði verið að ræða. Enn hærri tölur hafa
einnig verið nefndar – allt frá hálfri í eina
milljón – vegna þess að Arabar í nágranna-
löndunum skráðu sig einnig sem flóttamenn
til að njóta stuðnings hjálparstofnana sem
komið var á fót.
Flóttinn hófst þegar í desember 1947 og oft
er talað um 538.000 arabíska flóttamenn árin
1947 til 1948, sem ekki er ósennilegur fjöldi.
Þeir Arabar – 160.000 – sem urðu eftir á yfir-
ráðasvæði Ísrael héldu áfram að búa þar. Eftir
sex daga stríðið árið 1967 flýði enn nokkur
hópur Araba frá Vesturbakkanum. Þar var
einkum um jórdanska innflytjendur að ræða
eða fólk sem þá þegar hafði verið skráð sem
flóttamenn í Jórdaníu.
Til samanburðar ber að hafa í huga að á
árunum 1948 til 1957 flúðu 567.000 Gyðingar
til Ísraels frá Arabalöndunum og enn flúðu
250.000 Gyðingar til Ísraels á árunum 1958
til 1972. Þetta eru 817.000. Fjöldamorð í
Írak í seinni heimsstyrjöldinni auk friðsam-
legs flutnings fólks, einkum frá Marokkó og
Líbanon, hækkar töluna í 873.000.
Alls voru um 880.000 Gyðingar í Arabalönd-
unum og Íran árið 1945 en nú eru þeir um að
bil 7.000. Með öðrum orðum hafa langtum
fleiri Gyðingar flúið frá Arabalöndunum en
öfugt. Þótt tölurnar kunni að vera ólíkar hefur
þarna orðið tilflutningur á fólki sem svipar til
þess sem varð milli Grikklands og Tyrklands
árið 1923 og Indlands og Pakistans árið 1947,
í báðum tilvikum mátti rekja það til þess að
stríðsátökum lauk.
Þessi tilflutningur á fólki hefur hins vegar
ekki leitt til friðar. Það má ekki síst rekja til
SÞ, en allsherjarþingi þeirra er stjórnað af 48
músl ímskum ríkjum og olíuviðskiptavinum
þeirra í hópi aðildarríkjanna (sjá einnig rök
hér á eftir fyrir greinilegri slagsíðu innan SÞ).
Fjölmiðlar hafa árum saman þagað um þessa
atburði eða afflutt þá. Það hentar vinstri-
sinnum að benda á hve margir Arabar flýðu
árin 1947 og 1948 en þegja um fjöldamorð
og þjóðernis hreinsanir á Gyðingum í flestum
Araba löndum. Vinstrisinnar telja að Arabar/
múslimar séu fórnar lömb – að undanskildum
kristnum Aröbum. Með goðsögninni um
fórnarlömbin eru Ísraelar úthrópaðir sem
heimsvaldasinnaðir skúrkar þótt hvað eftir
annað hafi verið ákveðið að kalla ísraelska
hermenn frá hersetnum svæðum – til dæmis
Gaza árið 2005.
SÞ hafa ályktað að Gaza og Vestur-
bakkinn séu „hernumin svæði“
SÞ hafa ályktað að Gaza og Vesturbakkinn
séu „hernumin svæði“. Sé grannt skoðað eru
Gaza og Vesturbakkinn ekki frekar hersetin
en 210.000 ferkílómetra svæðið sem Sovét-
menn lögðu undir sig í síðari heimsstyrjöld-
inni, af þeim ráða Rússar nú yfir 108.000
ferkílómetrum. Án minnsta hiks samþykktu
SÞ að þessi svæði væru hluti af Rússlandi, þau
eru þess vegna ekki hernumin. Hvers vegna
gildir annað um þau en Vestur bakkann og
Gaza? Hvers vegna eru til dæmis Suður-
Slésvík, Elsass-Lothringen, Suður-Týról og
Transsylvanía ekki hernumin?
Ísraelar og Jórdanir sömdu um frið sín á milli
árið 1994 og Jórdanir féllu frá öllu tilkalli til
„Vesturbakkans“ (Júdeu og Samaríu).
Það er himinn og haf milli þess hvernig
Sovét menn gengu fram árið 1945 og Ísraelar
árið 1948. Í báðum tilvikum leiddi stríð til
flótta mannastraums, opinberar tölur segja
nú að alls fjórar milljónir Araba komi þar
við sögu. Líta ber á þetta í ljósi þess að á
árunum 1944 til 1945 flæmdu Sovétmenn
um það bil 15 milljónir Þjóðverja, Pólverja og
Finna á brott. Af þeim eru ... já, einmitt: engir
flóttamenn. Þeir settust að í öðrum löndum
og urðu hluti íbúa þar sem þeir leituðu
skjóls sem flóttamenn. Öðru máli gegnir um
Arabana.
Hvers vegna?