Strandapósturinn - 01.06.1984, Qupperneq 11

Og í síðasta erindinu segir hann:
Strandabyggð í björtum skrúða
brosir fegurst hér ájörð
inn til dala út til flúða
eilíf hljómar pakkargjörð . . .
Þegar Jóhannes finnur að breyting er skammt undan þá segir
hann m.a. í kvæðinu „Endalokin“:
Það er svo margt að þakka er lífsins stund er liðin
lokadagur nálgast með hvíldina og friðinn.
Og meðan biðin varir er líka Ijúft að dreyma
hðna œskudaga á stróndinni minni heima.
Jóhannes var lífsglaður maður og átti létt með að blanda geði
við fólk. Hann var hrókur alls fagnaðar á mannamótum og hafði
vísur oft á hraðbergi og kunni mikið af gamansögum. Hann var
sannkallaður gleðigjafi hvort sem var á samkomum eða ferða-
lögum.
Jóhannes naut lítillar skólagöngu en var eigi að síður mjög vel
menntaður. Hann skrifaði gott mál og átti létt með að yrkja.
Hann var einn af þessum sjálfmenntuðu alþýðumönnum sem
við stöndum í mikilli þakkarskuld við.
Varðveisla þjóðlegs fróðleiks af Ströndum er ekki einkamál
okkar Strandamanna. Með þeirri byggðasögu er einnig þáttur
ofinn í þjóðarsöguna.
Lífi okkar má líkja við ferðalag. Við vitum öll hvað það er
mikils virði að hafa trausta og skemmtilega ferðafélaga. Jó-
hannes var sannarlega góður ferðafélagi, okkur leið vel í návist
hans.
Að leiðarlokum finnum við í Átthagafélaginu best hvað við
stöndum í mikilli þakkarskuld við Jóhannes frá Asparvík.
Blessuð sé minning Jóhannesar Jónssonar frá Asparvík.
Þorsteinn Ólafsson
9