Strandapósturinn - 01.06.1984, Side 88

II.
Blessuð gamla konan sagði mér þetta og var þess fullviss, að
þetta góða ráð hefði hér orðið til að hjálpa þjáðum manni
gegnum dauðans dyr.
Ég er viss um, að hér er sagt frá sönnum atburði, enda hér um
að ræða sannorða konu og grandvara til orðs og æðis.
En þó held ég að nokkurrar skýringar muni við þurfa til
viðbótar framansögðu, ef beita á reftum eða náttúrufræðilegum
skilningi til skýringar á atvikinu.
Eg held að ekki séu það spýturnar eða hvernig þær voru lagðar
að brjósti hins deyjandi manns, sem súrslitum ollu, heldur sam-
hugur og samstilling fólksins, sem þarna var viðstatt og tók þátt í
þessari athöfn. Spýturnar voru þó ekki þýðingarlausar: Þær urðu
sameiningar- eða samstillingartákn viðstaddra. Þær voru visst
form athafnarinnar, sem beindi hugum fólksins að einum
ákveðnum punkti, að spýtunum og að manninum, sem verið var
að reyna að hjálpa. Vegna þeirra og vegna trúar fólksins hefur
samstilling hinna viðstöddu getað orðið fullkomnari en ella hefði
orðið.
Vegna þessarar samstillingar hefur og náðst bætt samband við
framliðna vini og ættingja annarsstaðar í geimi, sem hafa verið
reiðubúnir til að taka á móti hinum deyjandi manni. Og einnig
æðri sambönd við lengra komna hjálpendur hafa hér komið til.
Samstilling og góðvild viðstaddra við dánarbeðinn munu hafa
skapað þau sambandsskilyrði, sem dugað gátu til þess, að
aflsvæði hins deyjandi manns gat losnað úr fjötrum líkamans og
flust til annarrar stjörnu, þar sem hann hafði, með líferni sínu
hér á langri ævi búið sér stað.
86