Ársritið Húnvetningur - 01.06.1956, Side 32

MAGNÚS BJÖRNSSON:
HELGA
— Slysfararsaga úr Laxárgljúfri —
Um miðaftansbil laugardaginn 13. júní 1874 bar ferðafólk að
lestavaðinu á Laxá á Skagaströnd. Það kom úr Höfðakaupstað og
var þrennt í förinni. Þar var Hjörtur Jónasson, búsettur frammi í
sveit, en bjó síðar á ýmsum stöðum ytra. Með honum var vinnu-
kona frá Miðhópi í Víðidal, Helga að nafni Jóhannesdóttir. Um
þriðja mann í þessari för ber heimildum ekki saman, en fleiri
telja það hafa verið Guðmund, son Semings Semingssonar á
Skinnastöðuni. Hjörtur var þéttkenndur og teymdi reiðingshest
með trjáviðardrögum. Helga hafði ráðið för sína til Vesturheims
um sumarið. Hún hafði tekið út ýmislegt í kaupstaðnum, er hún
þurfti vegna fararinnar vestur og reiddi vænan böggul við söðul-
bogann.
Alikil leysing var til fjalla um daginn og hljóp vöxtur í ár.
Laxá valt fram bakkafull, mórauð af leðju. Neðan við vaðið eru
strengir í ánni og flúðir, áður en hún stevpist í djúpt gljúfur, sem
fyrst er þröngt en víkkar, er lengra dregur niður. Þar sem gljúfrið
er þrengst, rétt neðan við fossinn, var áin brúuð síðar.
Hjörtur reið fyrstur á ána og teymdi dröguhestinn og Helga
þegar eftir honum. Er þau voru að leggja út í kom enn fólk að
ánni, Einar bóndi Árnason á Breiðavaði, Kristjana Kristófersdóttir
kona hans og Eggert bóndi Eggertsson í Vatnahverfi. Eóru þau
af baki við ána og horfðu eftir þeim, sem á undan fóru. Straumur
lagðist fast á drögurnar og hrakti hestinn. Veittist honum örðugt
og óð hægt. Hestur Helgu óð hraðar og er kom í miðjan árstreng-
inn hnaut hann eða rasaði um driigurnar. Við það liraut hún
30