Rökkur - 01.10.1922, Qupperneq 43

Rökkur - 01.10.1922, Qupperneq 43
þó tilefnið væri lítið, til dæmis ef hann sá svölur á flugi, grátittlinga, fönn í fjalli eða heyrði þunglyndisleg lög leikin á hljóðfæri, lög, sem vöktu marga forna minning. Og loks var ein hugsun, sem náði fastatökum á honum, hugsun um hvíld. Hún náði slíku hnefataki á öldungnum, að allar aðrar hugsanir og langanir dóu út að mestu. Farandmanninum gamla fannst eigi lengur neitt eftirsóknarverðara í þessum heimi, ekki neitt yndislegra um að hugsa, en hávaðalaust horn, þar sem hann gæti verið einn og hvílzt og í næði, og beðið þess, að hann fyndi andkul dauðans á neni. Það var eins og forsjónin hefði hent honum yfir lönd og höf með svo miklum hraða, að hann hefði vart haft tíma til þess að anda, og honum fyndist æðsta mannleg hamingja hlyti að vera innifalin í því einu: Að flakka ekki. Og vissulega átti hann slíka hvíld skilið. En hann var svo óhappavanur orðinn, að hann hugsaði um hvíld eins og aðrir menn hugsa um það, sem þeir vita, að þeir aldrei ná, þó þeim sé nautn um það að dreyma. Hann þorði ekki að vona eftir kyrrlátu ævikvöldi. En samt sem áður gerðust þau undur á einum tólf tímum, að hann náði í stöðu, sem var eins og valin sérstaklega fyrir hann úr öllum þeim störfum, sem kostur er á í þessum heimi. Og það var því ekki kyn, þó hann — þegar hann kveikti á luktinni þetta fyrsta kvöld, að hann spyrði sjálfan sig í hálfgerðu svimaástandi, hvort þetta væri virkileiki eða draumur. Og hann þorði ekki að svara hugarspurningu sjálfs sín. En veru- leikinn sannfærði hann. Hann þurfti aðeins að líta í kringum sig. Og hver stundin leið sem andartak þarna á svölunum. Það var eins og hann væri að horfa á hafið í fyrsta sinni á ævinni. Frá luktinni kastaðist ljósgeislaþríhyrningur á sjóinn. En í skugganum stóð vita- vörðurinn nýi og horfði á þann hluta hafsins, sem uppljómaður var, og hlustaði á nið hafaldanna, sem hýddu háklettinn. Og við og við, andartak, sá hann fax aldanna, hvítt fax þeirra, sá þær færast nær, og er þær náðu undir ljósgeislaþríhyrninginn, sýndust faldar þeirra rósrauðir. Það leið að háflóði óðfluga. Sandrifin voru öll þegar í kafi. Og hafið eitt lét til sín heyra og stundum var niður þess sem þytur frumskóganna stóru, en stundum sem hleypt væri úr fallbyssum, og enn stundum veikur sem niður af máli margra manna. En stund- um var allt kyrrt. Og öldungurinn heyrði hafið stynja. Það var 43
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92
Qupperneq 93
Qupperneq 94
Qupperneq 95
Qupperneq 96

x

Rökkur

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Rökkur
https://timarit.is/publication/1770

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.