Þingtíðindi Alþýðusambands Íslands ... - 29.11.1976, Qupperneq 14

hefja, krefst þess, ef hún á að reynast sigurvænleg, að öll aðildar-
samtöku og félög innan ASl sæki þar fram í einni fylkingu. Takist
það, mun árangurinn ekki láta á sér standa. En einingin, sem hér
þarf til að koma, útheimtir það, að við séum trúir grundvallarhug-
sjónum verkalýðshreyfingarinnar um gagnkvæman stuðning í allri
okkar baráttu og sýnum hvor öðrum tillitssemi, og þá allra frekast í
því að leggja sérstaka áherslu á að styðja þá, sem verðbólgan og
kaupránið hefur leikið allra verst, og búa nú við hágustu kjörin.
Þar við liggur sæmd okkar og framtíð, að samtök okkar geti staðið
einhuga að því að lyfta lægstu launum, sem nú viðgangast, upp úr
þeirri smánarlegu stöðu, sem þau nú eru í, og ekki síður að tryggja
viðunanlega lausn á kjörum ellilífeyrisþega og öryrkja.
En þótt kauphækkanir séu augljóslega alger forsenda þeirra lífs-
kjarabóta, sem við hljótum að krefjast og berjast fyrir, skulum við
einnig gera okkur grein fyrir að þær koma fyrir lítið, og kunna að
verða skammgóður vermir, ef þær tengjast ekki bæði baráttu okkar
á ýmsum öðrum hagsmunasviðum, svo sem margvíslegum réttinda-
málum, skattamálum, húsnæðismálum, vinnuverndarmálum, jafn-
réttismálum kvenna og karla, og þá ekki síður og jafnframt, kröfum
okkar um gerbreytta stefnu í efnahagsmálum, baráttunni gegn þeirri
verðbólgustefnu, sem fylgt hefur verið af stjórnvöldum á undan-
förnum árum og öllu öðru fremur hefur valdið þeirri lífskjara-
skerðingu, sem yfir okkur hefur dunið.
Ég læt þá sterku von í ljósi, að um þessi efni öll takist þessu þingi
að marka skýra stefnu, sem geti orðið grundvöllur sigursællar bar-
áttu á allra næstu tímum.
Á þessu ári hafa stjórnvöld bætt gráu ofan á svarta kjaraskerð-
inguna með því að hafa uppi fyrirætlanir um að þrengja að frjálsum
samningsrétti verkalýðssamtakanna eftir þeim leikreglum, sem um
hann hafa gilt nú um langt skeið, og á ég þar við frumvarpssmíðina
um breytta vinnulöggjöf og sáttatilraunir í vinnudeilum. Þessum
tilraunum til að þrengja kosti okkar í kjarabaráttunni, e. t. v. um
lengri framtíð, hlýtur þetta þing að mæta með því að staðfesta þá
almennu fordæmingu, sem þessar tilraunir atvinnurekenda og ríkis-
stjórnar hafa þegar hlotið í flestöllum verkalýðsfélögum, og að öðru
leyti snúast gegn þeim af öllu því afli og með öllum þeim ráðum,
sem unnt er að beita, og sanná þeim, sem að þessari réttarskerðingu
10