Þingtíðindi Alþýðusambands Íslands ... - 29.11.1976, Qupperneq 102

menntun, sem það á kost á og auk þess ætlað að afla sér hennar utan
fulls vinnutíma við framleiðslustörfin í þjóðfélaginu.
Þingið vill ennfremur minna á, að innan verkalýðshreyfingarinn-
ar er meginþorri þess fólks, sem mesta þörf hefur fyrir fullorðins-
fræðslu og einnig endurhæfingu til starfa. Þetta fólk hefur strax að
loknu skyldunámi farið út í atvinnulífið og ekki átt þess kost að
njóta frekara skólanáms en frumfræðslunnar. Ollum má vera ljóst,
að þau vinnubrögð, sem birst hafa í aðgerðar- og skilningsleysi á
fullorðins- og verkalýðsfræðslunni, boða ekki breytingu á misrétti,
sem þó er miklu meira og alvarlegra en almenningur og valdhafar
þjóðarinnar hafa gert sér grein fyrir til þessa.
Enn eitt dæmið um andstöðu ríkjandi stéttar og ríkisvalds henn-
ar kemur fram í því, að í tveim síðustu kjarasamningum hefur verið
borin fram krafa um framlag atvinnuveganna í fræðslusjóði verka-
lýðshreyfingarinnar. í bæði skiptin hefur sú krafa horfið einna fyrst
úr allri umræðu með algerri neitun atvinnurekenda. Þingið telur,
að við slíka neitun megi ekki una í þriðja sinn, og fulltrúar verka-
lýðsfélaganna í næstu kjarasamningum verði að standa einhuga að
þessari kröfu og knýja hana fram.
En það eru ekki aðeins valdhafar og fjármagn, sem öllu ráða um
úrbætur í þessum efnum. Fólkið í verkalýðsfélögunum verður hér
sem á öðrum sviðum verkalýðsbaráttunnar að skilja, að menntunar-
og fræðslustarfið er grundvöllurinn að persónulegri og félagslegri
vitund einstaklinganna í verkalýðshreyfingunni, samstöðunni og lýð-
ræðinu.
Þingið lítur svo á, að grundvallarskilyrði fyrir nýrri sókn í fræðslu-
málum verkalýðshreyfingarinnar sé, að endurvakin sé virðingin fyr-
ir frístundinni. Afnumin verði þörfin fyrir aukavinnu sem tekju-
stofni. Sá skilningur þarf að verða ríkjandi, að fræðslan og frístunda-
námið sé ekki aðeins brýn hagsmunaleg nauðsyn, heldur og menn-
ingarlegur og félagslegur orkugjafi. Þess vegna er það krafa okkar,
að unnt sé að lifa af dagvinnutekjum og að verkalýðsfélögin setji
ákveðið mark á leyfilega yfirvinnu, svo sem tíðkast í mörgum lönd-
um.
Annað meginverkefni verkalýðsfélaganna er að virkja trúnaðar-
menn vinnustaðanna til starfa í þágu fræðslumálanna, því reynslan
hefur sýnt, að það er nær óhugsandi að rækja fræðslustarf í verka-
98