Úrval - 01.10.1943, Page 20

Úrval - 01.10.1943, Page 20
18 ÚRVAL Og loks þessi auðu svæði, þar sem hann gat hlaupið og leikið sér. Nú, og svo voru hljóðin, að þeim var mest gaman. Þessi furðulegu, margbreytilegu hljóð, sem heyrðust allt í einu, hækk- andi og lækkandi, og deyjandi út, — til þess að láta til sín heyra aftur, með einhverjum dularfullum hætti, kallast á, verða reiðileg eða masandi. Skyldi annars vera gott að borða einhver af þessum hljóð- um? Litli maðurinn veitir athygli öllum þessum hlutum í kring- um sig og, eins og ég leyfði mér að geta um hér að framan, þá er hann ekki beinlínis þægur. Og ég lái honum það ekki. Hvað á hann að handsama af þessu öllu? Hvað á hann að gera, til þess að láta ekkert af því sleppa sér úr greipum? Það er í sam- bandi við þessar hugsanir, sem hann byltir sér á ýmsar hliðar, og baðar öllum öngum, eins og menn gera, þegar þeir verða fyrir býflugnaásókn. En svo verður hann rólegur, — skyndilega og algerlega. Hann slakar á öllum vöðvum. Lítið á hann, nú er hann ákaf- lega alvarlegur, starir ,,út í bláinn“, á einhvern ákveðinn depil, þar sem ekkert er sýni- legt. Hann var rétt í þessu með ofurlítinn spítukubb í annari hendinni, en hann hefir fallið á gólfið, því að fingurnir eru ekki lengur krepptir. Hann slefar ofurlítið, blessaður, því að hann er með munninn opinn. Rétt áðan var hann með upp-sperrtar augnabrúnir, en nú gerir hann tilraun til að hnykla þær. Því að nú er litli maðurinn búinn að velja, úr öllum þessum furðulegu hlutum og hljóðum. Hann hefir heyrt, í gegnum vestisvasa minn, eitthvert undarlegt og ört tif, hljóð og' hreifingu, — þar var eitthvað að gerast merkilegt. Af öílu þvít sem hann sá og heyrði, í víðri veröld sinni, valdi hann nú þetta eina, sem hann sá ekki enn, — úrið mitt! Það kostaði mikla baráttu, áð sleppa öllu hinu, — en hann hlustar með trúræknissvip á þetta veika tikk-tikk, sem þarna er grafið, eins og fjársjóður. Bernharð sá tunglið í fyrsta sinni urn hábjartan dag, — því að hann var jafnan háttaður um sólsetur, þangað til hann var þriggja ára. Hugmyndir hans um nóttina voru mjög tak-
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.