Úrval - 01.04.1946, Qupperneq 68

63
ÍJR VAL
eru rétt undir hörundinu.“
Ennfremur er gallalaus fótur
sjaldgæfari en sokkur án
lykkjufalls, og gallamir vaxa,
ef fóturinn er lengi ber, því að
hörundið verður grófgert og
hárvöxtur eykst. Það er hlálegt,
að kaiimenn hafa sætt sig við
sfcuttu pilsin vegna fegurðar
silkisokkanna, og svo eru þeir
að hverfa líka.
Smekkur karlmannanna, og
þrá, kom vel í Ijós, þegar dag-
fclað eiit stuðlaði að skipun
tveggja „tízkudómstóla." í
fyrri dómstólnum voru kunnir
listamenn, sem spurðir voru
álits um klæðatízkuna. Allir
kusu síð pils og yfirleitt „þann
kvenbúning, sem léti vaxtarlag
konunnar njóta sín bezt.“ í hin-
um dómstólnum vora menn úr
öllum stéttum, og áttu þeir að
dæma um marga kjóla og bún-
inga. Eina flíkin, sem allir
greiddu atkvæði, var síður
kjóll, aðskorinn í mitti. Síðir,
þröngir kjóiar fengu um helm-
ing atkvæða. Síður kjóll, opinn
í mittið, fékk ekkert atkvæði —
sÖmuleiðis enginn af stuttu
kjólunum.
Slíkar tilraunir eru ábending
um þrá karlmannsins eftir
kvenleika konunnar — og
hvernig hann setur þennan
kvenleika í samband við síða
kjóla og mjó mitti. Þær benda
einnig til þess, að karlmenn hafi
sætt sig við stuttu pilsin af
nauðsyn, þar sem þau væru
óhjákvæmileg hversdagsflík —
sem er fremur veik röksemd,
því að áður fyrr sinntu konur
öllum störfum klæddar í síð
pils. Jafnvel í fyrri heimstyrj-
öld þar sem konur gegndu
karlmannsstörfum við spor-
vagna- og bifreiðaakstur, land-
bunaðarstörf og hergagnasmíði,
voru þær klæddar öklasíðum
pilsum og ieystu þó þessi störf
sín ágætlega af hendi.
Karlmenn finna það í eldri
kvenbúningunum, sem þeir
sakna í hinum nýju. Stutt pils
gefa óróleika til kynna. Síð pils
tákna kyrrð og hvíld — sem er
einmitt grundvallarþöi*f karl-
mansins gagnvart maka sínum.
Þetta er mergurinn málsins og
orsökin til áhrifamagns síð-
klæddu konunnar, ekki fyrir
auga karlmannsins einvörðungu
heldur og anda. Enn fremur
auka síðir kjólar á yndisþokk-
ann. Á fyrri tímum voru þeir
fastir liðir í uppeldi til kvenlegs
glæsileika, og einkum á því ald-
urskeiði, þegar stúlkur voru að