Læknaneminn - 01.12.1980, Blaðsíða 72

„Ber er lwer aS haki nerna sér bróSar eigi.“
verði sneitt af morgunverðarborði þeirra sem fara
til Liverpool næsta sumar.
í krufningasalnum gerSust stundum sniSugir at-
burðir. Eitt sinn voru Jón Bald og félagar aS elta
e-a arteríu uppi í haus og vildu láta einn kennaranna
segja sér hvaS hún héti. „Well, I think it’s the asc-
ending recurrent branch of the femoral artery,“
sagiS hann spekingslegur.
Yfirmaðurinn, Menos, hafði kjörorðið „chop“.
„Chop chop’s the world,“ sagði hann. Eitt sinn vor-
um viS að reyna að koma vitinu fyrir plexus bra-
chialis í algeru messi og vildum vera varkár. Þá kom
Menos aðvífandi. „Oh, you’ve got a lot of cleaning
to do. Chop it all.“ - EinkunnarorS hans í sambandi
við bláæðar voru: „If you see a vein, chop it.“ Enda
var hann oft nefndur herra Chop chop.
Einu sinni tóku Jón Bald og Eiríkur fram lok af
líktunnum og ógurlegustu hauskúpusagir og gengu
til einvígis að hætti fornmanna. HösluSu þeir sér
völl í miðjum sal og ruku síðan saman. ÞaS var
snörp atlaga en ákaflega stutt, ég held að hún hafi
ekki staðið í nema eina sekúndu. Þá æpti Jón: „Ertu
brjálaður?“ og var kominn með stórt sár á milli
augnanna og kúlu sem skagaði fram svo að hann
minnti á nashyrning. Eiríkur gekk meS veggjum í
þrjá daga.
Undir lok dvalarinnar var haldiS lokapartý. Und-
irbúningur þess var bæði langur og strangur. Siggi
Skarpi vippaði sér léttilega upp á mannhæðarháan
stillans og festi upp íslenskan fána. Blásnar voru upp
ótal blöðrur og festar á veggina. Svo voru málaðar
margar myndir, þ. á m. máluðu Keli og Inga mjög
flotta mynd af Esjunni og ViSey í impressjónískum
stíl. Hengd var upp miðsvæðis mynd af tveimur bjór-
könnum með kjörorðinu „Drekkum ógurlega“.
Og það var keyptur bjór: 60 gallon í tunnum og
settur upp bar. AbyrgSarsamur ungur maður tók aS
sér embætti yfirbarstjóra. Líka var keypt Pepsi á
dósum handa Kristni og Sigurveigu og einhver djöf-
ullinn handa konum kennaranna.
Um klukkan hálf tíu hófst athöfnin. Kóli var skip-
aður ræðumaður og ávarpaði hann samkomuna á
spænsku. Þá fór kaldur sviti um salinn. En síðan
kom ræðan á óbrenglaSri ensku. Ollum leið betur.
Ég man nú ekki hvað hann sagði, en svo voru gest-
um afhentar gjafir. Fyrst kennurunum, plaststyttur.
Pearson fékk síðan blóm og flösku og allt, og koss
frá Unni Steinu, ekki Kóla. Svo þakkaSi hann fyrir
sig og sagði: „Alt for mange blomster,“ og allir
hlógu.
Þarna var og happdrætti. Dró Pearson miða með
númerum upp úr hlandkoppi. Upp kom númer dr.
Lagopoulasar og fékk hann Rolling Stones plötu.
Á þeirri nótt sem nú fór í hönd ríkti glaumur og
gleði í Bodington-höll. Kennarar flúðu um hálf þrjú
leytiS en nemar héldu áfram til fimm af stakri prúð-
mennsku.
Og daginn eftir var síðasti krufningadagur. Þar
komu kennarar allsyfjaðir og nemendur enn við skál.
Fram aS hádegi voru pásur en eftir hádegi próf.
ÞaS byggðist á því að hver kíkti hjá öðrum. SíSan
fengu allir voSa fín skírteini og viS kvöddum kenn-
arana.
Dagurinn fór í að pakka saman. Um kvöldið var
lokapartý hjá Dönunum og nokkrir fóru þangað.
Daginn eftir skyldu menn fara í rútu til London.
Kóli vaknaði ölvaður 10 mínútum áSur en rútan átti
aS fara og átti þá eftir að pakka niður. - ÞaS var
hraðpakkaS.
Ekki fóru allir til London með þessari rútu heldur
dreifðust menn svo að segja um allan heim. Þar meS
var lokið hinum sameiginlega hluta ferSarinnar, og
þar meS lýkur einnig þessari sögu.
70
LÆKNANEMINN