Læknaneminn - 01.10.1996, Síða 119

This unusual arrangement suggests a possible link between
the function of the two gene products.
Neurofibromin acts as a Ras-GTPase Accelerating Protein
(RasGAP); by transforming Ras to its inactive form and
downregulating the activity of the mitogenic pathway. It has
recently been demonstrated that Omgp has growth
suppressive effects and downregulates the same pathway as
neurofibromin, although the exact mechanism of action of
OMgp remains to be clarified.
Only 20% of patients with Neurofibromatosis Type-1
8NF-1) have been shown to have mutations within the NF-
1 gene. Due to the enormous size of the NF-1 gnene (350
kb and 51 exons), the low incidence of confirmed mutations
is not surprising. Since the OMgp gene lies within an intron
of the NF-1 gene, on the opposite strand and has growth
suppresive effects in vitro, it is conceivable that mutations
within the OMgp gene may Iead to abnormal regulation of
the cell cycle and possible predisposition to malignant trans-
formation. By screening for mutations in the OMgp gene in
brain tumor samples, it may be possible to shed light on the
pathogenesis of tumor formation and NF-1.
Materials and Methods: Brain tumor DNA samples from
27 patients with glioblastoma multiforme are amplified by
the polymerase chain reaction, with eight separate primer
pairs, covering the exon/intron junction and the entire cod-
ing region, since mutations in these regions are more likely to
have a functional effect. The amplified fragments of the
OMgp gene are then further processed with single stranded
conformational polymorphism (SSCP) by non-denaturing
PolyAcrylamide Gel Electrophoresis (PAGE) and visualized
with silver staining.
Results: In the three primer pairs that have been success-
fully amplified, we have detected two possible mutations.
Discusslon: The remaining coding region of the OMgp
gene, covered by 5 further primer pairs has yet to be ampli-
fied and examined by SSCP. Any further mutations discover-
ed, and those already found, will be sequenced to determine
the possible nature of the mutation.
Nýmyndun æða í brjóstakrabbameini
-framleiðsla á vaxtarhvetjandi þætti
Orvar Þór Tónssonh
Helga M. Ögmundsdóttir2 og Sigurrós Jónasdóttir5.
'LHÍ, 2Rannsóknastofu Krabbameinsfélags Islands
í sameinda- og frumulíffræði,
'Rannsóknastofu Háskólans í meinafræði.
Inngangur: Nýmyndun æða er áberandi á fósturskeiði og
í vexti barna. Á fullorðinsárum er mjög lítið um nýmyndun
æða nema í tengslum við gróandi sár og í tíðahringstengdum
þroska í kynfærum kvenna. Nýmyndun æða er mikilvæg í
Rannsóknarverkefni 4. árs læknanema, útdrættir
ferli ýmissa sjúkdóma eins og iktsýki, psoriasis, retinopatíu í
sykursýki o.fl.
Til þess að nýmyndun æða hefjist þarf utanaðkomandi
örvun. Þessi örvun kemur bæði frá uppleystum efnum og
millifrumuefni. Uppleyst efni geta bæði haft jákvæð áhrif á
æðanýmyndun, eins og t.d. Vascular Endothelial Growth
Factor (VEGF) og Fibroblast Growth Factor a og b (aFGF,
bFGF), og neikvæð áhrif, t.d. angiostatin og thrombospond-
in. VEGF er sennilega mikilvægasti stjórnunarþátturinn á ný-
myndun æða. Það er framleitt af bandvefsfrumum og einnig
virðast ýmsar æxlisfrumur framleiða það í mildu magni. Ný-
myndun æða er einmitt nauðsynleg til að æxli nái að stækka.
Innvöxtur æða er einnig nauðsynlegur til að æxlin nái að sá
sér til fjarlægra líffæra. Hafa augu manna því í vaxandi mæli
beinst að talningu smáæða í æxlissýnum til að meta batahorf-
ur og viðeigandi meðferð. Enn virðist þó vanta nægilega
góða talningaraðferð og hafa menn ýmist fengið út að æða-
þéttni hafi mikil eða lítil tengsl við horfur. Menn hafa líka
verið að þróa lyf sem byggja á því að hamla verkun æðahvetj-
andi efna og þá helst VEGF vegna sérhæfni þess.
Fyrir um ári síðan birtust niðurstöður tilraunar sem benti
til þess að bandvefsfrumur svöruðu súrefnisskorti með fram-
leiðslu VEGF. Einnig kom í ljós að bandvefsfrumur úr
brjóstaæxli framleiddu meira af VEGF en frumur úr eðlileg-
um brjóstavef, reyndar úr öðrum einstaklingi (fenginn eftir
brjóstaminnkunaraðgerð). Þessar niðurstöður urðu kveikjan
að því verkefni sem við höfum verið að vinna að. Við höfum
borið saman VEGF framleiðslu bandvefsfruma úr brjóstaæxl-
um og úr eðlilegum vef úr sömu brjóstum.
Efini og aðferðir: Notaðar voru bandvefsfrumur úr 9 kon-
um, einangraðar úr brjóstaæxlisvef og eðlilegum vef úr sama
brjósti. Frumunum var sáð í ræktunarskálar, jafn mörgum í
hverja skál, og ræktaðar við loftfirrð skilyrði og í súrefni til
viðmiðunar. Frumurnar voru ræktaðar mislengi, í 4, 24, 48
og 72 klst. Síðan var ætið hirt ofan af og frumurnar fixerað-
ar.
Frumurnar voru litaðar með fjölstofna mótefni gegn hum-
an Vascular Endothelial Growth Factor. Einnig fengust vefja-
sneiðar úr sömu æxlum frá Rannsóknarstofu Háskólans í
meinafræði og voru þær litaðar með sama mótefni. Einnig var
litað fyrir æðum í sams konar vefjasneiðum með einstofna
mótefni gegn CD31 (Platelet endothelial cell adhesion mo-
lecule-1). CD31 er mikið tjáð á æðaþelsfrumum og einnig í
miklum styrk á milli þeirra. Að endingu var magn VEGF í
frumuætinu mælt með ELISA (enzyme linked immunosor-
bent assay).
Niðurstöður: Helstu niðurstöður eru þær að frumurnar
byrja mjög snemma að losa VEGF út í ætið og mælist það
strax eftir 4 klst. I fyrstu virðist það vera svipað við loftháð
og loftfirrð skilyrði og eftir 4 klst. er framleiðslan jafnvel ívið
meiri við loftháð skilyrði. Leiðir skiljast hins vegar fljótt og
eftir 24 klst. er framleiðslan greinilega meiri við loftfirrð skil-
yrði og síðan eykst munurinn eftir því sem frumurnar eru
LÆKNANEMINN
1 og 2. tbl. 1996, 49. árg.