Úrval - 01.09.1964, Síða 33

MÓÐIR NÁTTÚRA FANN ÞAÐ FYRST UPP
31
drepur ekki heilbrigðan mann,
en drepur mjög auðveldlega
lítil sjávardýr.
Rafmagnsálar Norður-Ameriku
gefa geysilegt rafhögg. Dæmi er
til þess, að rafhögg fimm feta
langs áls liafi skellt fullorðn-
um manni marflötum.
Þótt fullvaxinn fíll vegi stund-
um 4 tonn, þá bila fætur hans
samt ekki undan þessari ofboðs-
legu þyngd. Ekki renna þeir
heldur til á hálum jarðvegi eða
festast í leðju. Ástæðan er sú,
að iljar hans hafa svipaða áferð
og snjódekk og á þeim eru fjaðr-
ir.
í hverjum hæl er stórt stykki
af mjög sveigjanlegu brjóski,
líkast crepegúmi, og brjósk þetta
dregur úr ölluin höggum og
hnykkjum. Þegar fíllinn gengur
i gljúpum leirjarðvegi, hindrar
þetta mjúka „crapegúm“ hann í
að sökkva mjög djúpt, því að það
þenst út. Þegar hann lyftir fæt-
inum, dregst það saman, og því
er fílnum kleift að ná fætinum
auðveldlega upp úr leðjunni.
Hin hornkennda il er alsett gár-
um, og líkist þetta hjólbarða-
mynztri.
Eitt mætti hafa i huga að skiln-
aði: Eftir því sem við vitum
bezt, er ekkert, sem bendir til
þess, að Móðir Náttúra hafi orð-
ið á undan mönnunum, hvað
kjarnorkusprengjuna snertir. Ef
til vill var hún allt of vitur til
þess.
»»««
Ég var að fara yfir 17.000 feta hátt fjallaskarð í Himalaya-
fjöllum fyrir nokkrum árum, þegar hesturinn, sem ég sat á, þeytti
mér út í geiminn. Ég mjaðmabrotnaði á 8 stöðum. Sonur minn
varð að láta bera mig til byggða. Var ég borinn bæði af hirðingj-
um, munkum og jafnvel tíbetskum konum yfir þessi hæstu fjöll
veraldarinnar. Öll sungu þau sama sönginn, er þau skjögruðu
áfram. Eg álpaðist til þess að biðja um þýðingu textans, og hann
hljóðaði svo: „Ö, Buddha, guð vor, létt byrði vora!“
Komið hefur í ljós, að þegar örfínir rafstraumsvírar úr blöndu
úr blikki og magnesium og aluminium liðast í sundur eða slitna,
vaxa út úr þeim nokkurs konar fálmarar (,,skeggbroddar“), sem
tengja strauminn að nýju Looking Ahead
Fundizt hafa tvær tegundir gerla, sem geta leyst upp sum efn-
in í „kemiskum" þvottaefnum. Looking Aliead