Úrval - 01.09.1964, Qupperneq 68

6G
ÚRVAL
mætti að flytja steinaldarfólkiS
beint inn í 20. öldina. Aðalhetjur
þessa mikla starfs eru eftirlits-
mennirnir, sein eru yfirleitt
ung'ir að árum. Þegar fréttist um
ættflokk, sem hefur ekki enn
komizt í snertingu við menn-
inguna, leggur eftirlitsmaður af
sfað til héraðsins. í fylgd með
honum eru noklcrir innlendir
aðstoðarmenn hans, sem eru
tiilkar hans og burðarmenn.
Starf hans er fólgið i þvi að
koma á vinsamlegu sambandi
við villimennina og fá þá smám
saman til að hætta bardögum við
aðra flokka og viðurkenna stjórn
hvítu mannanna. Oft eru um að
að ræða, að hann verður einn
síns liðs að ganga á fund allt að
10.000 villimanna. Það er ekki
aðeins þörf fyrir líkamshreysti
og' hugrekki í þessu starfi, held-
ur einnig lipurð og mannþekk-
ingu og þekkingu í öllu ]>ví, er
lýtur að siðum og menningu
hinna innlendu íbúa landsins.
David Hook eftirlitsmaður,
sem er 28 ára að aldri, segir svo
um þetta: „Þegar maður gengur
á fund þeirra, verður maður að
vera þess búinn, að á mann verði
ráðizt. Það er vissara að vera var
um sig, ef engar konur eða börn
eru í nánd. Stundum verður
maður að draga sig í hlé, reyna
svo aftur næsta dag eða viku.
En maður verður að kalla hina
rosknu forsvarsmenn þorpsins
sem fyrst saman og segja ákve-
inn við þá: „Stjórnin. . . . hann
mjög sterlcur karl.... en hann
ekki vilja þið berjast alltaf. . . .
hann vilja heilsa með hendi....
stjórnin. . . . hann segja.. . . þið
ekki drepa aðra.... þið verða
hætta berjast.“ Teygi þeir sig
eftir spjótum sínum, notar mað-
ur byssuna. Helzt skýtur maður
svín, bara til þess að sýna þeim
vald byssunnar. ... Nú, þegar
þetta hefur verið útkljáð, kemur
maður þeim i skilning um, að
stjórnin vilji gera margt fyrir
þá og færa þeim marga, góða
hluti. Maður opnar vörukass-
ann, en í honum eru stálaxir,
skeljar, salt og fleira. Maður
sýnir þeim fræ, sem mun gefa
af sér nýjar afurðir. Innlendi
hjúkrunarmaðurinn okkar býr
um sár þeirra og hjálpar þeim
á annan hátt og lofar því, að
siðar skuli þeir fá sjúkraskýli.
Smám saman semur maður lög
fyrir ættflokkinn með hjálp
farsvarsmanna þorpsins, og
grundvallast þau ekki eingöngu
á áströlskum lögum, heldur á
þeirra eigin venjum. Síðan er
ættarhöfðinginn útnefndur sem
hiluai (umboðsmaður stjórnar-
innar). Svo heimsækir maður
þá öðru hverju til þess að gera
út um deilur þeirra, bæði inn-
byrðis og við aðra flokka.“