Úrval - 01.06.1965, Qupperneq 100

98
ÚRVAI
erie (herlögreglunnar), þar sem
hann var lálinn bursta skó þaS
sem eftir var næturinnar. En ei'
Andspyrnuhreyfingin haföi orðið
þýzkum hermanni aS bana, mátti
Parísarbúinn eiga von á, að þaS
yrði dýrkeyptara aö missa af síS-
ustu neSanjarSarlestinni heim. Þá
var eins víst, að hann yrði skotinn
til endurgjalds.
Aldrei höfðu hinar miklu breið-
götur borgarinnar verið jafn auð-
ar. Þar sáust iivorki strætisvagnar
né leigubílar. Þeir, sein voru nógu
heppnir (eða samningsliprir) til
þess að hafa heimild til að aka
bíium sinum, urðu aS notast við
gasvélar, sem hrenndu timbri, og
voru festar á bílgrindina.
París mátti heita gas- og raf-
magnslaus. Sumar húsmæður höfðu
lært aS elda yfir 10 gallóna (45
lítra) dunkum, og höfðu til eldi-
viðar dagblaSarusl, vöðlað saman
í smá kúlur og úðaSar með vatni,
svo að þær fuðruðu ekki of hratt
upp-
Og umfram allt, það var sultur
í París. Margir Parísarbúar höfðu
gerzt liænsnaræktendur, og á hverj-
um morgni i dögun mátti heyra
hanagal úr bakgörðum, litlum
hænsnakofum og jafnvel úr kústa-
skápum. Þá skreiddust einnig út
litlir drengir og gamlar konur til
þess að safna fáeinum forboðnum
grasstráum í skemmtigörðunum,
til að fóðra kanínurnar, sem hafð-
ar voru i baSkerunum.
Ein var sú helgiathöfn, sem batt
Parísarbúa við heimilin á kvöldin.
Þá var rafstraumnum hleypt á í
stutta stund, og þá sat öil borgin
með útvarpsheyrnartækin þrýst aS
eyrunum og hlýddi á hið harðbann-
aða útvarp frá BBC (brezku út-
varpsstöðinni). Fagnandi höfðu
borgarbúar lilýtt á frásagnir af inn-
rásinni i Normandí. Og um leið
og þeir fylgdust með frásögnunum
af framrás Bandamanna, fór um
þá heit bylgja af gleði og von. Þeim
koin ekki í hug að til mála kæmi,
að þessi frelsandi her héldi ekki
beinustu leið til Parísar — eða að
frelsisbarátta, sem háð væri liúsa
á milli í borginni, gæti lagt hana
í rúst.
En það undur geröist, að París
slapp að mestu ósködduð. Frúar-
kirkjan (Notre Dame), Louvrehöll-
in, Sigurboginn, Sacré Coeurkirkj-
an, öll hin ómetanlegu minnismerki,
sem höfðu gert þessa borg að leið-
arljósi fyrir hinn siðmenntaða
heim, höfðu allt til þessa komizt
klakklaust yfir hið mesta eyðilegg-
ingarstríð mannkynssögunnar.
Foringja Andspyrnuhreyfingarinn-
ar ldæjaði i fingurgómana að beita
öllum styrk sínum í baráttunni til
að losa París við Þjóðverjana. En
þeim var ljóst, aS þeir urðu að sam-
ræma aögerðir sínar hernaðaráætl-
unum Bandamanna. Ótimabær upp-
reist mundi leiða allsherjarslátrun
yfir borgarbúa og miskunnarlausa
eyðingu yfir þessa fegurstu borg
í heimi. Af þeim sökum biðu þeir
í næstum þvi óbærilegu ofvæni
eftir boðum frá aðalstöðvum
Bandamanna.
Og 3. ágúst 1944, komu boðin.
OfíÐSENDING AF IIIMNUM OFAN
Skömmu eftir miðnætti 2. ágúst