Úrval - 01.06.1965, Qupperneq 119

ER PARÍS AÐ BRENNA?
117
Choltitz vissi aö leiðin var opin,
því að samkvæmt skipun Models,
hafði Fyrsti Þýzki Herinn einmitt
þennan dag tekið að hörfa úr stöðu
sinni framan við París. Bandamenn
þyrftu nú ekki annað en gera á-
hlaup á borgina og hún mundi
þá vera i þeirra höndum áður en
nokkuð yrði að gert.
STÚLKA í RAUÐU PlLSl
Hinn 22. ág.: Eftir dögun hófust
bardagarnir í París að nýju með
vaxandi ákefð. í 17. hverfi skutu
Þjóðverjar í rúst heilan hóp í-
búðarhúsa. Þýzkur herbíll hlaðinn
hermönnum lenti í fyrirsát lijá
Gare de Lyon, og hörfuðu her-
mennirnir inn i kaffihús. Tylft
gesta, sem þar var fyrir, tók að
hlæja og hermennirnir skutu þá
alla.
Á vinstri bakka Seinefljótsins
hafði FFI hins vegar yfirhöndina
í hinum hugðóttu smágötum við
fljótið. Enginn Þjóðverji áræddi
inn i þessar flóknu götur, sem voru
of þröngar fyrir skriðdreka.
Á hið volduga ráðhús Parísar,
Hötel de Ville, gerðu Þjóðverjar
hatramar árásir. Þegar André Toll-
et var að kenna þar hóp 17 ára
unglinga að skjóta úr riffli, bar
þar að þýzka skriðdreka, sem hófu
sprengikúlnaskothríð á bygginguna.
Tollet gekk út að glugganum til að
skjóta á skriðdrekana. Er hann
gægðist út um gluggann, sá hann
unga stúlku í rauðu pilsi læðast
eftir árbakkanum að næsta skrið-
dreka. Hún kleif í snatri upp á
hann og kastaði grænni kampavíns-
flösku inn í opinn stjórnklefann,
sem samstudis stóð í björtu báli.
Síðan hljóp stúlkan aftur niður á
árbakkann i dynjandi skothríð.
Hinir skriðdrekarnir fóru.
Philippe Leclerc stikaði fram og
aftur eftir grasbalanum skammt
frá aðalstöðvum Omars Bradleys
hershöfðingja, og beið i eftirvænt-
ingu eftir úrslitum á ráðstefnu
Bradleys og Eisenhowers — ráð-
stefnu, sem mundi skera úr um ör-
lög Parisar. Um leið og hann heyrði
i flugvélinni, stóð hann grafkyrr
og rýndi til himins. Og spaðar flug-
vélarinnar voru ekki hættir að snú-
ast, er franski hershöfðinginn hljóp
að lienni. Edwin Sibert, hershöfð-
ingi, njósnaforingi 12. hersins hróp-
aði upp yfir vélaskröltið: „Þér
vinnið! Þeir hafa ákveðið að senda
yður beint til Parísar!“
Skömmu áður hafði Sibert í
Grandchamp skýrt þeim Bradley
og Eisenhower stuttlega frá síðustu
fregnum um ástandið i Paris. Eis-
enhower hafði hrukkað ennið á
sinn venjulega hátt. Því næst and-
varpaði hann og sagði við Bradley:
„Jæja, hvern andskotann Brad,
ætli við verðum ekki að fara þang-
að.‘
Piper Cub flugvél Bradleys var
nú stönzuðu, og hinn rólyndi Miss-
ouribúi steig út og kallaði á Le-
clerc. Með sinni háu, nefmæltu rödd
sagði hann: „Ég bið yður umfram
allt, að muna eftir einu. Ég vil
ekki að barizt verði í sjálfri Paris.
Það er mín eina fyrirskipun til
yðar. Það má fyrir enga muni koma
til harðra bardaga í París. Omar
Bradley hafði séð Saint-Ló. (Smá-
bær á Spáni, sem hafði verið þurrk-