Úrval - 01.06.1965, Síða 127

ER PARÍS AÐ BRENNA?
um uppgjöf, sérstaklega ánægjuleg
sjón.
Yon Choltitz tók reiði mannfjöld.
ans með virðuleik. Þjónn hans,
Meyer liðþjálfi, sem gekk á eftir
honum, sagði biðjjandi: „Hjaldið
höndunum á lofti, herra hershöfð-
ingi! Ef þér gerið það ekki, þá
drepa þeir yður.“
Loks komust þeir að keðjubíl La
Hories, og von Cholditz komst upp
í hann. En mannfjöldanum tókst að
hrifsa handtöskuna, sem liðþjálf-
inn hafði látið ofan í fyrir hann,
og reif fagnandi allt upp úr henni.
Aðeins með því að taka undir sig
gríðar stökk, tókst Mayer að komast
upp i bilinn, sem tekinn var að
síga af stað. Von Choltitz tók ekki
einu sinni eftir honum. Hann starði
agndofa á roskna Parisarkonu,
sem hafði komizt yfir eina flíkina
úr handtöskunni. Hún dansaði eins
og' óð og æpti af gleði, um leið og
liún sveiflaði rauðröndóttum bux-
um hershöfðingjans eins og sigur-
merki frelsisins.
PARÍS ER FRJÁLS
í hinum rúmgóða veizlusal í að-
allögreglustöðinni var Leclerc ný-
seztur að síðbúnum hádegisverði,
ásamt hinum nýja yfirlögreglu-
stjóra, þegar þjónn kom inn og til-
kynnti, að von Choltitz væri kom-
inn. Leclerc reis á fætur og gekk
inn i næsta herbergi til þess að
veita móttöku formlegri uppgjöf
borgarinnar. Von Choltitz var ó-
aðfinnanlega klæddur við þetta
sögulega tækifæri, og ofurlitið
undrandi að sjá Leclerc með ó-
hneppta skyrtu, i óbreyttum her-
mannastígvélum og án allra heið-
ursmerkja.
Er þessir tveir menn voru að
ræða uppgjafarskilmálana, heyrð-
ist skyndilega hávaði í næsta her-
bergi. Var þar kominn foringi
kommúnista, Rol o(fursti, reiður
yfir þvi að hafa ekki verið kvaddur
til að vera viðstaddur athöfnina
og krafðist inngöngu. Leclerc lét
það eftir honum. Hann átaldi
stjórnmálaklæki Andspyrnuhreyf-
ingarinnar, og hafði aldrei heyrt
þennan unga kommúnista ofursta
nefndan. Og síðar, þegar einn af
kommúnistafélögum hans heimtaði
að Rol væri einnig látinn undir-
rita uppgjafarskilmálana, sam-
þykkti hann það fúslega.
í skilmálanum ítrekaði Leclerc
þá kröfu La Hoires majors, að von
Choltitz skipaði öllum herstöðvum
sínum að hætta að skjóta. Til þess
að koma þessu i kring, ákváðu
hershöfðingjarnir að senda tvo
vopnaða menn, annan þýzkan og
hinn franskan til hverrar stöðvar
með skriflega fyrirskipun frá von
Choltitz um að gefast upp.
Eftir því sem á daginn leið og
fyrirskipunin barst til hinna ein-
stöku stöðva dóu skothvellirnir
smám saman út i strætunum. Klukk-
an 18SB var hliðið að síðasta víg-
inu opnað upp á gátt, og út gekk
foringi með stóran hvítan fána.
Þar með var París formlega og end-
anlega frjáls.
Langt fram á nótt mátti sjá fylk-
ingar þýzkra fanga á götunum.
Líkt og yfirmaður þeirra fyrr um
daginn, fengu þessir fangar að
kenna á innibyrgðu hatri Parísar-