Úrval - 01.10.1966, Síða 30

28
ÚRVAL
mikilvægu hernaðaráætlanir frá
París.
Belgurinn steig og vafðist skýjum
og enn hvarf jörðin sjónum. Kuld-
inn var bitur og svarf að þeim og
klaki fór að setjast í skeggið á þeim
Roliér og Béziers. Béziers var dýra-
vinur og fór úr frakkanum til þess
að skýla dúfunum með honum. Það
voru orðnar næsta litlar vonir uni
björgun, bæði fyrir mennina og
fugla þeirra.
Lengra og lengra barst loftbelg-
urinn, en rétt fyrir hálf þrjú fór
hann skyndilega að síga. Allt i
einu greiddist úr skýflókunum og
þeir sáu ofan á greinar furutrés.
Þá var þeim nóg boðið. Án þess
að hika stukku þeir útbyrðis úr 20
metra hæð og komu niður í djúp-
an, mjúkan snjóskafl.
Belgurinn þaut nú upp á við og
hvarf sjónum ásamt fatnaði þeirra
og nestinu og aumingja dúfurnar
fóru sömu leið. Loftfararnir urðu
að fara niður eftir bröttum fjalls-
hlíðum og þannig héldu þeir áfram
klukkutímum saman án þess að sjá
nokkur merki um mannabyggð. Þeir
höfðu ekki hugmynd um hvar
þeir væru staddir. Skyldi landslag
eins og þetta geta verið nokkurs-
staðar vestur af París? Hvar mundu
þeir vera? í Vosgesafjöllum? í
myrkviði Suður-Þýzkalands?
Þeir voru alveg að þrotum komn-
ir, og nokkrum sinnum hafði Rol-
ier hnigið niður nær örmagna.
Nóttin var að detta á og Bézier virt-
ist sem það gæti varla orðið langt
þangað til hann yfirbugaðist af þeinj
svefni, sem verða mundi hans síð-
asti. En þá fundu þeir eyðikofa,
sem þeir gátu sofið í um nóttina.
Daginn eftir héldu þeir göngu sinni
áfram og komu þá að öðrum kofa,
sem sjáanlega var í byggð, en þó
var þar mannlaust. Þeir átu það,
sem þeir fundu og héldu siðan á-
fram göngu sinni. Þá mæta þeir
tveim mönnum, sem klæddir voru
skinnstökkum og töluðu ókennda
tungu. Frakkarnir reyndu nú að
skýra ástæðurnar til þess að þeir
voru þarna komnir með því að
teikna myndir af loftbelg, en
mennirnir voru engu nær.
En þegar annar bóndinn ætlaði
að fara að kveikja á eldspýtustokk,
þá ráku þeir Rolier og Béziers aug-
un í nafnið Kristianía á stokknum,
og skildu þá að þeir höfðu komið
niður í miðjum Noregi og voru nú
meðal norskra dalbænda. Á 15
stundum höfðu þeir farið 1500 kíló-
metra leið frá París. Þetta var eins
og í sögu eftir Jules Verne.
Loftfararnir fengu nú flutning
til Oslóar, sem þá hét Kristjania.
og var þeim tekið þar með kostum
og kynjum, líkast því sem guðir
væru stignir af himni niður, Það
furðulegasta var að allt sem þeim
tilheyrði kom til skila: Belgurinn,
dúfurnar og meira að segja leyndar-
skjalapokinn, sem þeir höfðu hent
í sjóinn, óskemmdur með öllu.
Fiskimenn höfðu náð honum og
var hann þegar sendur til Frakk-
lands að tillögu franska ræðis-
mannsins. En hann kom of seint
til Tours til þess að Gambetta gæti
gert nokkrar ráðstafanir í sambandi
við áætlun Trochus.
Þegar Trochu gerði hina miklu