Úrval - 01.10.1966, Blaðsíða 42

Úrval - 01.10.1966, Blaðsíða 42
40 og má líkja þeim við gimsteina, t.d. „umberið heimskingjana með gleði, þar sem þér sjálfir eruð svo vitrir," og „látið sólina ekki ganga til viðar, áður en þér hafið unnið sigur á reiði yðar.“ Bréf Páls til Rómverja er lengsta bréf hans og jafnframt hans mesta meistaraverk. Hann ræðir þar um náðina, verðleikana og frjálsan vilja mannsins, og framsetning hans ein- kennist af hnitmiðuðum krafti. Þetta er það rit, sem kristnir guð- fræðingar geta ekki án verið. Kjarni kenninga Páls er endur- lausn og frelsun mannsins. Að hans áliti lifði allt mannkyn í synd þangað til Guð sendi Jesú son sinn til þess að frelsa það. Með lífi sínu hér á jörðu og dauða sínum á kross- inum frelsaði Jesús mannkynið. Hvaða þýðingu hefur þetta fyrir einstaklinginn? Páll heldur því fram, að með hjálp guðlegrar náðar getum við stuðlað að sáluhjálp okkar fyrir kraft trúar okkar. Páll talar um, að við þurfum að losa okkur við okkar „fyrri mann“, og þetta viðhorf hans virðist sem end- urskin af hans eigin afturhvarfi, er hann sá sýnina á leið sinni til Damaskus. Hinn „nýi maður“ lifir í Kristi og „dauðinn hefur ekki lengur. vald yfir honurn". Maður- inn, sem áður var einmana og yfir- gefinn, finnur nú nýja gleði í nánu samfélagi við alla meðbræður sína og sjálfan Krist. Og Páll lýsir því yfir sigrihrósandi, að þegar við í lok tímans sameinumst Drottni í allri hans dýrð, munum við ekki lengur sjá hann „í gegnum gler, ó- ÚRVAL greinilega, heldur augliti til aug- lits.“ RÓMVERSK BARÁTTUKENND Síðan tóku óveðursský að hrann- ast upp umhverfis Pál. Við sjáum honum bregða fyrir sem snöggvast í Korinþuborg, þar sem hann er að ráðgera ferð til Rómaborgar, þegar skyldan kallar hann svo til þess eina staðar, sem er álitinn hættu- legur fyrir hann, til Jerúsalem- borgar. Söfnuðir hans hafa safnað fé fyrir hina snauðu móðurkirkju þar, og Páll er beðinn um að gerast formaður sendinefndar, sem færa skal kristna söfnuðinum í Jerúsal- em samskotaféð. Hann heldur til Gyðingalandsins með illu hugboði. Þar ríkir nú á- köf úlfúð meðal leiðtoga Gyðinga Þegar Páll stígur fæti sínum í musterið, er honum tekið með and- úð. Hann mætir þar mikilli mót- spyrnu. Hann er ranglega ákærð- ur fyrir að hafa smyglað heiðingjum inn í helgidóm musterisins, sem var eitt hið versta afbrot og gat haft dauðann í för með sér. Óeirða- seggir kasta sér yfir hann og draga hann út úr musterinu, berja hann og þjarma svo að honum, að hann er nær dauða en lífi. Á allra síð- ustu stundu skerst foringi róm- verska varðliðsins í leikinn ásamt nokkrum hermönnum og nær Páli úr höndum lýðsins. Það er skylda varðliðsforingjans að yfirheyra Pál. Aðfarirnar minna okkur á yfirheyrslurnar yfir Jesú. Páll er einnig reiðubúinn að fórna lífi sínu. En baráttukennd sú, sem innra með honum býr, hvetur hann
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.