Úrval - 01.10.1966, Blaðsíða 74

Úrval - 01.10.1966, Blaðsíða 74
72 ÚRVAL ur og upp gaus ægilegt reykhaf, en gneistarnir flugu í allar áttir. Ég lá grafkyrr. Það var orðið of seint að koma Wayne litla til hjálpar. Einhver kom með hin börnin úr skólanum. Þau gengu mjög hægt til mín, náföl og dauðhrædd. Ég reyndi að faðma þau öll að mér og halda þeim í faðmi mínum. Svo fóru þau að gráta. Og svo kom einn mannanna skyndilega skálmandi upp hæðina .. og hann leiddi Wayne litla sér við ævi minnar, 25 ára erfiði, hafði orð- ið eldinum að bráð. Þetta var nú allt ein öskuhrúga, búðin, vöru- birgðirnar, sem ég var ekki enn búinn að borga, heimiJi okkar, jafn- vel matarbirgðir okkar til vetrar- ins. Mér fannst ég allt í einu vera orðinn eldgamall. Ég varð sem lé- magna af þreytu. Allt í einu skynj- aði ég, hversu auðvelt það væri að gefast upp og flytja í einhvern af bæjum hvítu mannanna, eins og hönd! Wayne, lifandi og heilan . á húfi! „Hann var þarna niður frá að leika sér við hundana", sagði mað- urinn við mig. „Hann fór alls ekki inn í húsið“. Ég greip litla drenginn minn hrærður í huga og þrýsti honum svo fast að mér, að hann hlýtur að hafa sárkennt til. Þegar ég sleppti honum, reyndi ég að brosa, svo að hann yrði ekki hræddur. Það var ekki svo að skilja, að ég hefði mikla ástæðu til að brosa.' Allur afrakstur svo margir Indíánar höfðu gert, og lifa þar af snattvinnu eða ölmusu. Kannske væru börnin mín jafnvel betur komin, ef ég léti bara þorp- ið eða héraðið um að sjá um þau. En mér var það algerlega ómögu- legt að gefast þannig upp. Oll sú reynsla, sem ég hafði aflað mér, all- ir þeir jákvæðu eiginleikar, sem ég hafði tekið að erfðum, allt þetta krafðist þess, að ég héldi áfram að berjast. Ég hafði fæðzt við endi- mörk auðnanna og nú var ég kom- inn aftur á þann sama stað, sem ég VIÐ ENDAMÖRK AUÐNANNA 73 hafði lagt upp frá. En enginn hafði nokkru sinni lofað nokkrum manni, hvorki Indíána, Eskimóa né hvítum manni, að lífið yrði auðvelt í þessu villta landi. Maður verður að berj- ast fyrir hverju því, sem er manni kært og þýðingarmikið. Hinn hvíti faðir minn kenndi mér þá lexíu. Og móðir mín, sem var Indíáni, lærði þá lexíu á erfiðri ævi. Morð og afleiðingar þess. Móðir mín, sem hét Anna, var vöruskiptaverzlun. Þegar mamma var stálpuð telpa og síðar ung stúlka, fylgdi hún pabba sínum alltaf i verzlunarferðum þessum og lærði þannig tungumál Eskimóanna. Fyrri maðurinn hennar var veiði- maður, Victor Bifelt að nafni. Eini nágranni þeirra var hvítur maður, Ned Regan að nafni. Hann bjó fjór- um mílum neðar við Koyukána. Veiðisvæði Regans var geysistórt, en samt lenti hann í illdeilum við Bifelt vegna veiðigildru úti í skóg- af Athabascanættkvíslinni, sem bjó inni í landi, nálægt Yukonfljóti. Það hafði alltaf verið grunnt á því góða milli Indíánanna og Eskimóanna og oft höfðu orðið grimmileg og blóð- ug átök þeirra á milli. Einu frið- samlegu samskiptin höfðu þeir átt saman fyrir tilstilli föður hennar, sem var kaupmaður. í marzmánuði ár hvert hélt hann ætíð til endi- marka yfirráðasvæðis Indíána til þess að hitta þar Eskimóann Schili- kuk, sem var einnig kaupmaður. Og þar eyddu þeir nokkrum dögum við inum. Og dag nokkurn kom Reg- an æðandi inn í kofann þeirra síð- degis og hleypti úr byssu sinni beint framan í Bifelt. Hann myrti hann að Önnu ásjáandi, en hún horfði á skelfingu lostin. Ári síðar fóru fram réttarhöld yfir Regan í Nome, og þá var þess krafizt ,að móðir mín mætti þar sem vitni. Hún vildi ekki fara. Það var 750 mílna sigling til Nome, og hún varð að leggja af stað í sept- ember, áður en árnar legði. Því yrði hún að vera fjarvistum frá sínu
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.