Úrval - 01.10.1966, Qupperneq 42

40
og má líkja þeim við gimsteina, t.d.
„umberið heimskingjana með gleði,
þar sem þér sjálfir eruð svo vitrir,"
og „látið sólina ekki ganga til viðar,
áður en þér hafið unnið sigur á
reiði yðar.“
Bréf Páls til Rómverja er lengsta
bréf hans og jafnframt hans mesta
meistaraverk. Hann ræðir þar um
náðina, verðleikana og frjálsan vilja
mannsins, og framsetning hans ein-
kennist af hnitmiðuðum krafti.
Þetta er það rit, sem kristnir guð-
fræðingar geta ekki án verið.
Kjarni kenninga Páls er endur-
lausn og frelsun mannsins. Að hans
áliti lifði allt mannkyn í synd
þangað til Guð sendi Jesú son sinn
til þess að frelsa það. Með lífi sínu
hér á jörðu og dauða sínum á kross-
inum frelsaði Jesús mannkynið.
Hvaða þýðingu hefur þetta fyrir
einstaklinginn? Páll heldur því
fram, að með hjálp guðlegrar náðar
getum við stuðlað að sáluhjálp
okkar fyrir kraft trúar okkar. Páll
talar um, að við þurfum að losa
okkur við okkar „fyrri mann“, og
þetta viðhorf hans virðist sem end-
urskin af hans eigin afturhvarfi,
er hann sá sýnina á leið sinni til
Damaskus. Hinn „nýi maður“ lifir
í Kristi og „dauðinn hefur ekki
lengur. vald yfir honurn". Maður-
inn, sem áður var einmana og yfir-
gefinn, finnur nú nýja gleði í nánu
samfélagi við alla meðbræður sína
og sjálfan Krist. Og Páll lýsir því
yfir sigrihrósandi, að þegar við í
lok tímans sameinumst Drottni í
allri hans dýrð, munum við ekki
lengur sjá hann „í gegnum gler, ó-
ÚRVAL
greinilega, heldur augliti til aug-
lits.“
RÓMVERSK BARÁTTUKENND
Síðan tóku óveðursský að hrann-
ast upp umhverfis Pál. Við sjáum
honum bregða fyrir sem snöggvast
í Korinþuborg, þar sem hann er að
ráðgera ferð til Rómaborgar, þegar
skyldan kallar hann svo til þess
eina staðar, sem er álitinn hættu-
legur fyrir hann, til Jerúsalem-
borgar. Söfnuðir hans hafa safnað
fé fyrir hina snauðu móðurkirkju
þar, og Páll er beðinn um að gerast
formaður sendinefndar, sem færa
skal kristna söfnuðinum í Jerúsal-
em samskotaféð.
Hann heldur til Gyðingalandsins
með illu hugboði. Þar ríkir nú á-
köf úlfúð meðal leiðtoga Gyðinga
Þegar Páll stígur fæti sínum í
musterið, er honum tekið með and-
úð. Hann mætir þar mikilli mót-
spyrnu. Hann er ranglega ákærð-
ur fyrir að hafa smyglað heiðingjum
inn í helgidóm musterisins, sem var
eitt hið versta afbrot og gat haft
dauðann í för með sér. Óeirða-
seggir kasta sér yfir hann og draga
hann út úr musterinu, berja hann
og þjarma svo að honum, að hann
er nær dauða en lífi. Á allra síð-
ustu stundu skerst foringi róm-
verska varðliðsins í leikinn ásamt
nokkrum hermönnum og nær Páli
úr höndum lýðsins.
Það er skylda varðliðsforingjans
að yfirheyra Pál. Aðfarirnar minna
okkur á yfirheyrslurnar yfir Jesú.
Páll er einnig reiðubúinn að fórna
lífi sínu. En baráttukennd sú, sem
innra með honum býr, hvetur hann