Úrval - 01.10.1969, Blaðsíða 66

Úrval - 01.10.1969, Blaðsíða 66
64 TJRVAL una) sem persónugerð. Hún er kon- an, hin veikbyggða vera, og táknar hinar niðurbældu ástríður eða öllu fremur þær ástríður, sem bannað- ar eru með lögum. Hún er Viljinn í átökum við Nauðsynina. Hún er Ástin, sem rekur ennið í hindranir, sem siðmenningin hefur sett í veg fyrir hana.“ George Sand tókst að túlka ríkjandi tilhneigingar sam- tímans (og sinnar eigin skapgerð- ar) í sinni fyrstu bók. Hún hitti í mark. Bókin hneykslaði hina aftur- höldssömu. En hinir ungu leitend- ur frelsisins fundu í henni tjáningu sinna kærustu langana. George Sand hafði náð markinu með þessari fyrstu bók sinni. Hún hafði öðlazt viðurkenningu. Hún fylgdi þessu eftir með út- komu annarra skáldsagna, sem var einnig vel tekið. Hún þrælaði of- boðslega og virtist hrista handritin fram úr erminni næstum fyrirvara- laust, að því er virtist. Hún leit jafnvel aldrei á það, sem hún hafði skrifað, eftir að það var komið á pappírinn. Útgefandinn gerði þær lagfæringar, sem þörf var á. Dul- nefni hennar vakti forvitni manna. Fólk langaði til að sjá þessa konu, sem bar karlmannsnafn. Hún komst í brodd fylkingar í bókmenntaheim- inum. Mikilmenni leituðu eftir kynnum hennar. Hún varð fræg og dáð. Hún lifði lífinu án allra refja. Hún elskaði líka. Hið fyrsta ástasamband hennar við þekktan listamann var sam- band hennar við ljóðskáldið Alfred de Musset. Hann var dáður eða öllu heldur dýrkaður. Hann var átrúnaðargoð þeirra, er fylgdu róm- antísku stefnunni. Hann lifði lífinu sem glaumgosi, umgekkst fyrirfólk á ýmsum sviðum og velti sér í dýrð- legum munaði. í fyrstu fyrirleit hún hann. En hún hafði stöðuga þörf fyrir að tjá tilfinningar sínar með heitri ást, og því tók hún hann sem elskhuga. Þau voru stöðugt saman í París og fóru saman um borgina þvera og endilanga. Stundum drógu þau sig í hlé og héldu upp í sveit. Og svo fóru þau í ferðalög saman. Slúðrið um þau varð þeim um síðir til ama, og því ákváðu þau að fara í ferðalag til Ítalíu. George Sand kom börnum sínum í fóstur á með- an, því að hún gerði sér ætíð góða grein fyrir ábyrgð sinni gagnvart þeim og gerði hvað eina sem þeim mátti til velfarnaðar verða. Og svo lögðu þau af stað til Ítalíu. Þau ferðuðust sem elskendur á milli borganna á Ítalíu, dvöldu nokkurn tíma í Genua, Ferrara og Bologna, en lengst í Feneyjum. Þar varð de Musset veikur, og George Sand gerði þá dálítið, sem ekki verður talið henni til heiðurs. Hún lenti í ástarævintýri við unga, ít- alska lækninn, sem stundaði de Musset. Vegna þess og einnig vegna þess, að allar aðstæður voru orðnar ómögulegar, slitnaði nú upp úr sambandi þeirra de Mussets. George Sand hélt nú aftur til Parísar. Hún kynntist öðrum mönn- um og lifði ástalífi með þeim. Hún hamaðist við skriftirnar, gerðist baráttukona mikil fyrir jafnaðar- stefnunni og kvenréttindum, vakti yfir velferð barna sinna og lifði
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.