Úrval - 01.10.1969, Qupperneq 124

122
ÚRVAL
móðir Karls Ritters, höfðu samið
áætlun i félagi, en samkvæmt henni
ætluðu þær að sjá Wagner fyrir ár-
legum lífeyri, sem gæti gert honum
fært að starfa áhyggjulaus að tón-
smíðum, þangað til hann gæti far-
ið að hafa ofan af fyrir sér og konu
sinni með hjálp tónlistarinnar.
Wagner skrifaði Minnu og skýrði
henni frá þessu tilboði, en henni
sárnaði hin venjulega ákefð eigin-
manns:ns í að „taka við ölmusum",
eins og hú norðaði það. Hana grun-
aði líka, að Wagner og frú Laussot
hefðu nú fellt hugi saman, enda
hafði hann eitt sinn lýst Laussot á
þessa leið í bréfi til Minnu: „Það
er ekki hægt að ímynda sér betri,
göfugri og fíngerðari mannveru".
Honum barst brátt svarbréf frá
Minnu, þar sem hún skýrði honum
frá því, að hún gerði sér góða grein
fyrir því, hvað það væri í Borde-
aux, sem hefði svona mikið aðdrátt-
arafl fyrir hann og gerði það að
verkum. að hann dveldi þar svo
lengi. Wagner komst í uppnám við
þessi orð, og enn órólegri og ótta-
slegnari varð hann, er það varð
augljóst, að Jessie var ákveðin í að
yfirgefa eiginmann sinn og halda
burt með honum. Það var því tek-
in ákvörðun um, að Wagner skyldi
fara í heimsókn til Ritterfjölskyld-
unnar í Dresden og skyldi heimsókn
sú verða notuð sem tækifæri fyrir
hann til að losa um böndin við
Jessie og stíga fyrstu skrefin í átt
til frelsisins undan slíkum viðjum.
Wagner var ekki óánægður með þá
þróun mála og flýtti sér til Parísar.
Því miður trúði Jessie nú móður
sinni fyrir fyrirætlun sinni, og hún
skýrði svo eiginmanni Jessie frá
henni. Afleiðingin varð sú, að það
var farið með Jessie í flýti upp í
sveit, eftir að henni hafði verið tal-
in trú um, að elskhugi hennar hefði
sýnt, að hann væri hennar allsend-
is óverðugur. Wagner gat nú ekki
náð sambandi við Jessie, og því
komst hann að þeirri niðurstðu, að
hún hefði verið að leika sér með
hann og hefði nú snúið við honum
bakinu. Hann var mjög niðurdreg-
inn og skrifaði frú Ritter, að „þessi
ást, þótt hún sé dáin, mundi fylla
hug hans yndislegum minningum
og blessunarríkum, göfugum kennd-
um allt til enda ævidaganna".
Þessi misskilningur, sem spratt
upp milli þeirra Jessie og Wagners,
batt enda á ástarsamband þeirra.
Og að nokkrum vikum liðnum sneri
hann aftur til Minnu í Zúrich. Brátt
iók frú Ritter lífeyri Wagners upp
í 800 dali á ári og hann naut nú
meira frelsis en hann hafði nokkru
sinni þekkt og gat snúið sér að
tónlistinni af alefli. Wagner og
Minna tóku á leigu íbúð á jarðhæð
í húsi einu í miðbiki borgarinnar,
og aðdáendahópur hans fór nú stöð-
ugt vaxandi.
Um þetta leyti var Wagner kynnt-
ur fyrir Otto Wesendonck og hinni
fögru konu hans, Mathilde. Wesen-
donck stundáði viðskipHi og var
talsvert efnaður. Mathilde var tví-
tug að aldri. Hún var töfrandi út-
lits og hafði hlotið alvég prýðilega
menntun. Hjönin höfðu bæði yndi
af tónlist, og þau voru alveg í sjö-
unda himni yfir að kynnast meist-
aranum. Mathilde hafði alltaf ver-
ið dyggilega varin fyrir öllu hnjaski