Úrval - 01.10.1969, Side 126

124
ÚRVAL
ingju Wagners. Eitt af bréfum
Wagners skýrir frá þessari fórn
Wesendoncks. Einnig virðist það
koma skýrt fram í öðru bréfi hans
til Mathilde, sem hann skrifar í
Feneyjum þ. 1. janúar árið 1859,
að nú hafi ást þeirra verið búin að
brjóta af sér allar viðjar vináttunn-
ar. í bréfinu getur að líta þessi orð:
„Nei, þú skalt ekki iðrast þeirra
atlota, sem þú hefur auðgað mitt
vesæla líf með... Hjarta þitt,
augu þín, varir þínar . . . hafa
frelsað mig undan oki heimsins. Ég
er nú alfrjáls og göfugur. . . . Nei,
iðrastu ekki! Þessir logar brenna
skærir og hreinir. Glóð þeirra skal
ei dofna, enginn reykur angistar-
innar skal draga úr hinum skæra
bjarma þeirra. Ástaratlot þín eru
kóróna lífs míns, rósir gleðinnar,
sem hafa blómstrað í minni þyrni-
kórónu. Sjá, ég er stoltur og ham-
ingjusamur."
Það hafði verið slúðrað mikið um
Wagner og hina fögru frú Wesen-
donck um alllanga hríð. Minna var
stöðugt haldin afbrýðisemi, og eitt
sinn rakst hún á pakka, sem hann
ætlaði að senda Mathilde. Hann
hafði að geyma drögin að forleikn-
um að „Tristan“ og bréf til Mat-
hilde. Minna hélt því fram, að bréf-
ið hafi haft að geyma hina ofsaleg-
ustu ástaryfirlýsingu. Hún hélt á
fund Mathilde og sýndi henni bréf-
ið. Þetta varð til þess að Mathilde
lýsti ótvírætt yfir því, að hún vildi
aldrei líta hann augum framar.
Vegna veikinda neyddist Minna
að fara til Brestenberg sér til
heilsubótar. Og nú færðist allt í
sama horf aftur á milli þeirra
Wagners og Mathilde, meðan Minna
dvaldist í Brestenberg. Svo gerðist
óheppilegur atburður, sem varð til
þess að rjúfa að fullu tengslin milli
fjölskyldnanna. Þjónustustúlka á
heimili þeirra Wagners og Minnu
hafði reist lítinn boga úti fyrir hús-
dyrum og skreytt hann rósum til
þess að fagna komu húsmóður sinn-
ar eftir svo langa fjarveru. Minna
greip tækifærið og notaði þetta sem
eins konar „sigurboða", líkt og hún
væri að hrósa sigri yfir keppinaut
sínum í næsta húsi. Hún lét hann
sem sagt standa óhreyfðan dögun-
um saman til þess að minna á þetta.
Mathilde fannst þetta vera móðgun
við sig og krafðist þess, að Minna
yrði rekin burt. Nú komu sættir
ekki lengur til greina.
Andrúmsloft varð ekki alveg eins
þvingað, er Hans og Cosime von
Bulow komu nú í heimsókn. Þau
voru í brúðkaupsferð sinni. Konan,
sem átti eft'r að gegna þýðingar-
mesta hlutverkinu í lífi hans, stóð
nú andspænis þeim tveim konum,
sem höfðu hingað til haft mesta
þýðingu fyrir hann, þeim Minnu
og Mathield. Hans var að jafna sig
eftir hitasótt, svo að ungu hjónin
hröðuðu ekki ferð sinni, heldur
dvöldu þar í nokkra daga. Wagner
fór oft í gönguferðir með Cosimu.
Hann hreifst af skörpum gáfum,
tignarlegu fasi og augsýnilegum
skapgerðarstyrk þessarar dóttur
síns kæra vinar, Franz Liszt, og d‘
Agoult greifynju. Feimni Cosimu
hreif hann. Og hún fylltist samúð
með meistaranum og kjörum hans,
er hún tók að skynja spennuna, sem
andrúmsloftið var gegnsýrt af.