Úrval - 01.05.1970, Blaðsíða 44

42
ÚRVAL
irnar. En Joan hafði ekki gefizt
upp. Eftir þriggja ára hvíld og
læknismeðferð gat hún farið til
Ástralíu með Richard og 145
manna óperuflokki, sem sérstaklega
hafði verið valið í til þessarar ferð-
ar. Það hafði ekki gripið ástralska
söngunnendur og landsmenn yfir-
leitt slík æsing, síðan Nellie Melba
fór þar í söngferðalag árið 1902. Jo-
an tókst varla að ljúka „vitfirring-
aratriði“ Luciu á frumsýningu í
Melbourne, því að menn gátu ekki
kæft aðdáunarhróp sín. Hún var
kölluð fram 33 sinnum að sýningu
lokinni. Þegar hún söng í „La Son-
nambula" eftir Bellini, táraðist
jafnvel söngfólkið í kórnum vegna
hins dapurlega, munarblíða söngs.
Joan Sutherland hefur „verið
ráðstafað" allt árið 1970 og langt
fram á árið 1971. Söngferðalagi
hennar með flokk frá Metropolitan-
óperunni um Bandaríkin mun verða
haldið áfram fram í júní, en þar á
eftir mun hún syngja í Covent
Gardenóperunni í Lundúnum og svo
um hríð í Seattle og Hamborg. Þess
á milli mun hún syngja inn á hlióm-
plötur, koma fram sem „gestur" við
ýmis tækifæri og taka sér leyfi.
Þetta er erfið áætlun, en Joan mun
standa við sínar skuldbindingar og
standast þetta allt saman, vegna
þess að hún er umfram allt söng-
kona af lífi og sál, sem hefur helg-
að sig list sinni.
En hún var samt hugsi, þegar ég
hitti hana síðast. „Við söngfólkið
verðum að vanrækja svo margt,
fara svo margs á mis,“ sagði hún.
„Við getum ekki dundað í garðin-
um, farið í skemmtiferðir upp í
sveit eða dundað við matreiðslu í
eldhúsinu. Það eru svo margir rétt-
ir, sem mig dauðlangar til þess að
reyna við! Og ég vildi geta eytt
miklu meiri tíma með honum Ad-
am. Ég get ekki verið nógu oft með
honum." Það hvíldi dapurlegur
löngunarsvipur yfir andliti hennar,
er hún mælti þessi orð.
En öll óvissa hverfur, þegar hún
gengur fram á leiksviðið og tekur
að töfra áheyrendur með rödd
sinni, þessu „hljóðfæri", sem banda-
rískur gagnrýnandi lýsti sem „þeirri
mest æsandi rödd, sem komið hefur
fram með þessari kynslóð". Hún
heldur úr einu óperuhúsinu í ann-
að, og alls staðar er uppselt, og alls
staðar töfrar hún áheyrendur sína.
Þetta er líka sú rödd, sem Richard
Bonynge, maðurinn, sem átti svo
mikinn þátt í sigri hennar, álítur nú
vera „hlýjustu, kvenlegustu rödd-
ina í heimi óperunnar."
Stranglegn túlkaS.
Nixon forseti spurði ráðgjafa sinn í borgamálefnum, Daniel Patrick
Moynihan, hvort það væru nokkrar konur í starfsliði hans. Moynihan
svaraði þá á þessa leið: „Herra forseti, mannréttindalögin frá 1964
banna mér að grennslast eftir ikyni starfsfólks okkar."
Hugh Sidney.