Úrval - 01.05.1970, Blaðsíða 55

SÍÐASTI GEIRFUGLINN
53
draga sig saman í smáhópa, og sér-
hver sylla og sprunga var tekin til
ábúðar. Fuglar stóðu á verði á hent-
ugum stöðum. Ungi geirfuglinn
kannaði nú kvenkostinn með silfur-
gljáandi og feitan fisk í kjaftinum.
Fyrir ofan sig kom hann auga á
myndarlegan fugl, sem slagaði hátt
í að vera jafnstór honum sjálfum.
Hann færði sig í áttina að fuglinum,
en virti annan karlfugl ekki viðlits,
sem var að gera hosur sínar græn-
ar fyrir sama kvenfuglinum.
Drykklanga stund störðu þau tvö,
ungi geirfuglinn og kvenfuglinn,
hvort á annað, hreyfingarlaus eins
og líkneski. Hann gaf frá sér örlágt
urg, hnykkti höfðinu til lítið eitt,
en þagnaði svo og gaf henni nánar
gætur. Hún gerði ekkert. En loks
sýndi hún þó lit og kinkaði kolli.
Sargið úr hálsi hans breyttist nú
í ánægiugarg, og hann kastaði fisk-
inum fimm fet í loft upp. Hún fylgd-
ist með fiskinum og greip hann
fimlega á lofti. Hún hélt honum
hálfum í gogginum í heila mínútu,
en reigði svo til hausinn, klippti
fiskinn í tvennt, gleypti sinn helm-
ing, en vippaði sporðbitanum yfir
til karlfuglsins, sem sporðrenndi
honum umsvifalaust. Þau stóðu
saman langa stund, nudduðu gogg-
um sínum við háls, vængi og brjóst
hvors annars og föðmuðust með
vængstúfum sínum. Síðan höfðu
þau samræði.
Það gerðist sex sinnum á sex dög-
um, alltaf á sama tíma dags og allt-
af á sama staðnum. í fyllingu tím-
ans varp kvenfuglinn svo eggi.
Karlfuglinn varði tíma sínum til
veiða fyrir maka sinn, sem hann
annaðist af mikilli kostgæfni.
Daginn, sem unginn skreið úr egg-
inu, varð faðirinn frá sér numinn
af gleði. Hann hentist beinlínis að
klettabrúninni og stakk sér skeyt-
ingarlaust fram af henni. Hann
stakkst eins og hnífsblað í sjóinn 50
fetum fyrir neðan og synti og kaf-
aði í klukkustund. Að þeim tíma
liðnum birtist hann við hlið maka
síns með væna síld í gogginum og
gaf henni hana.
Unginn litli reyndist vera kven-
fugl, ólýsanlega ljótur, og virtist
hann bókstaflega aldrei geta haldið
goggi sínum lokuðum. Hann át allt,
sem foreldrarnir báru honum, og
oft varð magi hans svo útbelgdur,
að svo virtist sem hann myndi
springa, ef unginn æti einn bita í
viðbót.
Sem betur fer virtust fisktorfurn-
ar kunna jafn vel við sig í Danells-
firði og geirfuglarnir. Nálægt landi
voru ógrynni af sardínum, síld og
loðnu. Fuglinn hafði ætíð nóga fæðu,
og veðrið var óvenjulega milt.
Vegna þessara góðu skilyrða kom-
ust allir ungarnir á legg, sem út
klöktust þá um vorið, og döfnuðu
vel.
En dag einn um vorið, er ung-
arnir voru orðnir ámóta stórir og
litlir kjúklingar, komu bátarnir.
GULLS ÍGILDI
Tvö þrímöstruð skip sigldu hægt
inn á fjörðinn við sólarupprás og
vörpuðu akkerum um 100 stikum
frá aflíðandi klettabeltinu fyrir neð-
an fuglabyggðina. Fuglarnir höfðu
orðið varir við skipin og störðu á