Úrval - 01.05.1970, Blaðsíða 123

HARMLEIKURINN í TÍBET
121
arfulltrúann. Dalai Lama viðhafði
þessi orð um ástand þetta, dapur í
bragði: „Það var ömurlegt, að
ástandið í landi mínu skyldi verða
skoðað- sem einn þáttur kalda
stríðsins."
Sannleiksgildi frásagnanna um
kínversku kúgunina í Tíbet hefur
verið staðfest í smáatriðum af Al-
þjóðanefnd lögfræðinga. Þessi
óháðu lögfræðilegu samtök, sem
fulltrúar 50 landa eiga aðild að,
söfnuðu sönnunargögnum, sem eru
nægjanleg til þess, að álíta má Kín-
verja vera seka um „hinn alvar-
legasta glæp, sem hægt er að ásaka
nokkurn mann eða þjóð um“ . . .
þjóðarmorð . . . „fyrirætlunum um
að ráða niðurlögum og uppræta að
fullu eða nokkru leyti þjóðarlegt,
trúarlegt eða kynþáttalegt samfé-
lag manna sem slíkt.“
Yið munum aldrei komast að því,
hversu margir Tíbetbúar hafa ver-
ið fluttir í nauðungarvinnubúðir
eða myrtir á síðustu 11 árum. Ör-
ugglega hafa tugþúsundir manna
verið drepnir án dóms og laga fyr-
ir „glæpi“, sem álitnir væru hlægi-
legir í augum hins frjálsa hluta
heimsins. Sönnunargögnin benda
öll til sérstaklega grimmilegra af-
tökuaðferða. Fólk hefur verið drep-
ið með sjóðandi vatni og eldi. Það
hefur verið krossfest, krufið lifandi,
grafið lifandi. Og alltaf hefur þetta
verið framkvæmt í viðurvist ætt-
ingja og vina fórnardýrsins, þegar
þess hefur verið nokkur kostur.
Þúsundir klaustra hafa verið eyði-
lögð. Slíkt er hatur Rauða-Kína á
öllu því, sem andlegt má teljast, að
hinum virtu lamaprestum hefur
verið beitt fyrir plóga og þeir þann-
ig notaðir sem brúkunarhestar.
Auk þessarar kerfisbundnu út-
rýmingar Tíbetbúa hefur Kína auk
þess aukið vígbúnað sinn í landinu
og hernaðarlegt mikilvægi þess
stórum. Ef Kína vonast einhvern
tíma eftir að ná yfirráðum yfir
Asíu, þá er Tíbet sem hið fullkomna
stökkbretti til slíkra árása. „Ekk-
ert annað land í Asíu hefur eins
stórkostlega hernaðarlegt mikilvægi
og Tíbet,“ segir Dalai Lama. „Með
hjálp nútímavopna er hægt að gera
fjöll Tíbets að óvinnandi virkjum,
og úr virkjum þessum er hægt að
gera árásir á Indland, Burma, Pak-
istan og Suðaustur-Asíu, uppræta
trúarbrögð þeirra þjóða.“
Þessir sorglegu atburðir hafa loks
neytt menn til þess að viðurkenna
hið miskunnarlausa eðli kommún-
ismans í þeim hluta heims, sem
hafði hingað til kosið að láta komm-
únismann lönd og leið. Uppreisnin
í Tíbet og hinn hroðalegi eftirleik-
ur hennar hefur sannað það fyrir
Asíu- og Afríkubúum, einmitt í
þeim löndum, þar sem heimsvalda-
stefnan var álitin vestræn, að ný
heimsvaldastefna, ný útþenslustefna
er komin fram og að hún breiðist
út úr austurátt.
Á meðan hefur Lhasa gengið í
félagsskap annarra þögulla borga,
þar sem uppreisnir hafa verið
brotnar á bak aftur með hjálp
skriðdreka kommúnista. fbúar
hennar eru tegndir mönnum um
víða veröld traustum böndum,
böndum þeirra, sem hafa barizt fyr-
ir frelsinu hugrakkir . . . og óstudd-
ir.