Úrval - 01.05.1970, Blaðsíða 53

SÍÐASTI GEIRFUGLINN
51
fugía skræktu og börðust um, er
byssuhöglin gengu þeim á hol.
Nú var enginn tími til að hlúa að
þeim, sem særzt höfðu. Hópurinn
kafaði í skyndi og synti í skelfingu
sinni allt hvað af tók út á meira
dýpi. FUglarnir komu ekki aftur
upp fyrr en fjórðung mílu vegar
burtu til að endurnýja loftbirgðir
sínar. Síðan köfuðu þeir aftur. Þeg-
ar þeir lpks hættu flóttanum, virt-
ust bátarnir aðeins deplar í fjarska.
En fuglarnir syntu mjög hratt
næstu klukkustundirnir. Nú höfðu
117 geirfuglar týnzt úr hópnum, en
26 fuglar, sem enn fylgdu hópnum,
voru særðir, fimm þeirra alvarlega.
Sex klukkustundum síðar voru
þessir fimm fuglar dauðir, og sjö
aðrir höfðu helzt úr lestinni og
syntu með erfiðsmunum í aumkun-
arverðum smáhópi á eftir aðalhópn-
um. í byrjun nætur voru þeir næst-
um úr sjónmáli, en í dögum voru
þeir horfnir. Enginn þeirra sást
aftur.
SÓLARHÉRUÐ
Hér eftir tók geirfuglahópurinn á
sig stóra króka til að forðast báta-
fjöldann, sem nú fór sívaxandi.
Fuglarnir unnu sér engrar hvíldar
og syntu stöðugt suður á bóginn —
suður með strönd Maine, framhjá
höfðunum Cape Ann og Cape Cod
í Massachusettes. Þeir fóru fram-
hjá Long Island hinn 14. nóvember,
og fjórum dögum síðar sigldu þeir
inn um mynni Chesapeake flóa.
Brátt fóru þeir framhjá yzta odda
Hatterashöfða, syntu síðan í suð-
vestur, og síðasti spölurinn heim
var framundan.
Hérna mættu þeir öðrum geir-
fuglahóp, sem í voru rétt rúmlega
700 fuglar, og var það síðasti hóp-
urinn, sem slóst í förina. Er hóp-
arnir tveir runnu saman, kvað við
mikið ánægjukvak, og erfiðleikar
hinnar löngu ferðar gleymdust.
Fuglarnir tóku að draga úr ferð-
inni, og smáhópar fóru að skilja sig
úr aðalhópnum. Á einum stað fóru
200 fuglar, á öðrum 100 eða 50. Og
hinn 26. nóvember var ferðin á enda