Úrval - 01.05.1970, Blaðsíða 104

102
vöxnum, hvítum eskitrjám til
beggja handa. Það hvíldi léttleika-
blær yfir höllinni, enda var hún
miklu bjartari og loftbetri en Po-
talahöllin með sínum dimmu og
loftillu göngum og rangölum. Það
voru líka miklu meiri þægindi í
Sumarhöllinni. Þar hafði Dalai
Lama jafnvel baðker og salerni í
vestrænum stíl. En í Potalahöllinni
hafði aðeins verið um að ræða loft-
lítið herbergi með opi á gólfinu, en
safnþróin var svo 400 fetum neðar.
Það mál, sem nú var orðið mest
aðkallandi, var svar Dalai Lama
við leiksýningarboði Tans hers-
höfðingja. Það hafði verið lagt
mjög hart að Dalai Lama að fast-
ákveða einhvern vissan dag, og að
lokum samþykkti hann að heim-
sækja kínversku herbúðirnar þ. 10.
marz. Það var ógerlegt að halda
þessari fyrirætlun leyndri, og því
reyndi hann að hamla á móti því,
að fólk þyrptist þá saman nálægt
herbúðunum, með því að lýsa því
yfir, að þann dag fengi enginn að
fara lengra en að steinbrúnni, en
þangað náði yfirráðasvæði kín-
versku herbúðanna. Þannig. vildi
hann draga úr þeirri þenslu, sem
fór nú dagvaxandi í höfuðborginni.
En árangurinn var alveg þveröf-
ugur við það, sem Dalai Lama hafði
búizt við. Að nokkrum klukku-
stundum liðnum flaug sá orðrómur
eins og eldur í sinu um Lhasa, að
Kínverjar ætluðu sér að ræna Da-
lai Lama. Og því tóku þúsundir
þjóðhollra Tíbetbúa að safnast sam-
an fyrir utan veggi Sumarhallar-
innar við sólsetur að kvöldi þ. 9.
marz, Tilgangur þeirra var sá einn
ÚRVAL
að hindra það, að Dalai Lama kæm-
ist á fund Kínverjanna.
Mannfjöldinn var æstur og
ákveðinn í þessari fyrirætlun sinni.
Tveir kínverskir liðsforingjar komu
nú að höllinni. Þeir voru með form-
legt boðsbréf til handa Dalai Lama.
Það lá við, að mannfjöldinn rifi þá
úr jeppanum, sem þeir voru í. Kín-
verskt herlið var þá sent þeim til
hjálpar, en samt kostaði það all-
mikil átök að koma kínversku
sendimönnunum heilum á húfi inn
fyrir hallarhliðin, og særðust nokkr-
ir óbreyttir tíbetskir borgarar í
þeirri viðureign.
Ráðgjafar Dalai Lama hvöttu
hann nú til þess að hætta við heim-
sókn sína í kínversku herbúðirnar.
En ungi ríkisstjórnandinn áleit enn,
að eina leiðin til þess að friða Kín-
verja væri sú að láta að óskum
þeirra. Hann lýsti því yfir, að hann
færi, og gekk síðan til hvílu. En
ráðherrar hans ræddu málið langt
fram á nótt. Það var eitt vandamál,
sem þeir vildu heldur ræða án vit-
undar Dalai Lama . . . sá mögu-
leiki, að hann yrði að flýja.
Á MILLI TVEGGJA ELDFJALLA
Dalai Lama hafði nýlokið göngu
sinni næsta morgun, þegar þögnin
í garðinum umhverfis Sumarhöll-
ina var rofin af hrópum utan hall-
argarðsveggjanna. Þetta var 10.
marz, dagurinn, sem hann lýsti síð-
ar sem „örlagaríkasta deginum í
gervallri sögu Lhasa“.
Phala, gráhærði herbergisstjórinn
hans, fór strax út að aðalhliðinu til
þess að komast að því, hvað væri
að gerast þar. Hann steig þar upp á