Úrval - 01.05.1970, Blaðsíða 50

48
ÚRVAL
ingunum og gleyptu einn, tvo eða
þrjá fiska í hverri lotu. Geirfugls-
unginn veiddi sautján, og hann var
þá orðinn svo úttroðinn, að sporður
síðasta fisksins stóð út um goggvik
hans, þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir
hans til að gleypa fiskinn.
LÖNG, LÖNG FERÐ
Mikið óveður hjó mikið skarð í
íbúatölu Eldeyjar. Aðeins 71 full-
orðinn geirfugl og 5 ungar af 28,
sem komið höfðu úr eggjum snemma
í júní, lifðu veðurofsann af.
Síðan tóku hinar miklu fisktorf-
ur, sem höíðu verið svo margar á
þessum slóðum fyrstu sumarmán-
uðina, að þoka sér burtu, er hinn
bítandi kuldi Norður-Atlantshafs-
ins tók að ágerast. Önnur sjávardýr
tóku nú að gera sig heimakomin,
svo sem hákarlar og hvalir, og
syntu þau upp við yfirborðið þar
sem stopulir geislar sólarinnar ylj-
uðu sjóinn lítils háttar. Geirfugls-
unginn varð dauðskelkaður, er tvö
60 íeta hvalbákn komu úr kafi, sitt
til hvorrar hliðar við hann, og blésu
daunillum gusum hátt í loft upp.
Hann kafaði umsvifalaust, en
ófreskjurnar virtu hann ekki viðlits.
Eftir að hafa komizt að raun um
það, hræddist hann þær lítið.
Seint í ágúst gerðist það þó, að
drápshveli gleyptu tvo fullorðna
karlgeirfugla. Annar þeirra var
faðir geirfuglsungans.
Er hinn norræni kuldi óx, dvöld-
ust geirfuglarnir oftar og oftar sam-
an í einum stórum hópi, og hvörfl-
uðu þeir tíðum augum vestur á bóg-
inn. Og 2. september lögðu þeir svo
upp í haustferðalag sitt. Ferðin
myndi liggja um Grænland, yfir
Davíðssund til Labrador. Þetta 3000
mílna ferðalag þeirra myndi taka
86 daga.
Gamall karlfugl fór í fararbroddi
— sá sami og farið hafði fyrir hópn-
um um vorið til Eldeyjar — og ungi
geirfuglinn, sem leit mjög upp til
hans, synti rétt á hæla honum. Stöku
sinnum gerði hann jafnvel tilraun
til að synda við hlið gamla fuglsins,
en þá goggaði sá gamli hörkulega í