Goðasteinn - 01.03.1969, Síða 6

til Kjaransvíkur í sama hreppi. Hefur mér verið sagt, að meðan
mamma lifði hafi þeim búnazt þarna vel. En svo kom reiðarslagið,
því að hinn 28. apríl 1898 andaðist móðir mín úr barnsfararsótt.
Eftir það fór faðir minn með mig til Hesteyrar og þar var ég næstu
fimm ár ævinnar, tvö ár með föður mínum og þrjú ár á Reyrhól hjá
Ragnheiði og Guðbjarti, hjónum þar. Mér fannst, að á Reyrhól
væri ég í vandalausra höndum, því að lítill var leiktíminn, en mjög
fengizt við þau störf, sem fullorðnir töldu hæfa litlum dreng. Man
ég vel, að ég mátti bera vatn flesta daga og svo ýmsa súninga, er
til féllu. Vel man ég og glöggt, að á Hesteyri voru talsverð um-
svif, því að Norðmenn ráku þar hvalveiðistöð og var þar margt
Norðmanna. Voru talsverð samskipti milli innlendra og þeirra út-
lendu. Verzlun var á Hesteyri, útibú frá Ásgeirsverzlun á ísafirði.
Verzlunarstjóri var Sigurður Pálsson, bróðir Gests skálds Páls-
sonar.
Hein ilið á Reyrhól var talið með efnaðri heimilum á Hesteyri
og var þó búið ekki stórt. M'innir mig að þar væru tvær kýr, nokkr-
ar kindur og eitt hross. En aðal björg í bú var sjávarafli. Hér var
hagsýni og sparsemi í heiðri höfð og komust þorpsbúar vel af efna-
lega, þó það færi á annan veg löngu síðar. Á heimili því, sem ég
var á síðustu þrjú árin mín í Sléttuhreppi, var ekki margt um
manninn, venjulega 4-5 manns, hjónin, dóttir þeirra, ég og svo
vinnukona. Vel man ég eftir fjöru og skeljum og virtist mér dýrlegt
að leika mér að skeljum og leggjum, því eigi voru önnur leikföng.
Vorið 1903 var ákveðið að ég færi til föður míns, sem var þá
búinn að festa kaup á höfuðbólinu Bræðratungu í Biskupstungum.
Átti ég fyrst að fara frá Hesteyri til Aðalvíkur gangandi, en svo
þaðan á opnum báti til ísafjarðar og því næst með „Cercs“ til
Reykjavíkur. Tvær stúlkur voru sendar með mig göturnar frá Hest-
eyri til Aðalvíkur. Höfðu þær margt að tala um og urðu þess ekki
strax varar, þegar ég tók sprettinn til baka. En brátt rönkuðu þær
við sér og náðu kauða eftir talsverð hlaup. Ég var sem sé ekkert
á því að leggja þannig út í hið ókunna.
Ferðin gekk vel til Aðalvíkur og einnig með bátnum til Isafjarð-
ar, þar sem Ceres beið. Minnist ég þess, hvað mér þótti skipið
nýstárlegt og ekki dró það úr gleði minni, að þá bragðaði ég app-
4
Goðasteinn