Goðasteinn - 01.03.1969, Side 13

Sveít. í sveitinni hafði ég alltaf kunnað bezt við mig og þar víldi
ég helzt vera. Ég vissi aðeins ekki, hvar ég skyldi bera niður.
Rættist þó betur úr því en á horfðist, því að rétt fyrir Jónsmess-
una 1912 réðst ég kaupamaður til Guðmundar Þorbjarnarsonar á
Stóra-Hofi á Rangárvöllum.
Framhald í næsta hefti.
í bnrndómi
Ég hefi lifað blíða bernsku,
bernskuskeiðin tvö.
Æviárin eru að verða
áttatíu og sjö.
Sjónin daprast, sár er fótakuldinn,
samt er bjart og hlýtt.
Minningarnar geisla, svo vart verður greint,
hvort var eða er þetta nýtt.
Guði sé lof, sem gaf mér lífið
og gæzkuríka samferðamenn.
Þeim sé öllum þökk og heiður
þúsundfalt - og ég kem senn.
Vinur Goðastcins, Kristján Bencdiktsson bóndi í Einholti á
Mýrum, orti þetta ljóð í maí 1968. Kristján er fæddur n. sept. 1881.
Goðastcinn þakkar Kristjáni ágæta fróðleiksþætti, er birzt hafa
frá honum hér í ritinu og óskar honum heilla.
Goðasteinn
11