Goðasteinn - 01.03.1969, Blaðsíða 40

uð, fremur fákunnandí til verka og víst ekki álitleg í vinnukonu-
stétt. Sigurður Tómasson, fóstursonur Þuríðar, sótti mig á föstu-
daginn fyrir hvítasunnu og fór með mig austur að Krossi í Land-
eyjum, þar sem formaður hans bjó, Oddur Pétursson, með konu
sinni, Sigríði Árnadóttur. Var þá bezta sjóveður, og fór Sigurður á
sjóinn með Oddi. Ég var eftir heima hjá Sigríði. Hún hafði áður
verið vinnukona í Árkvörn.
Á túnbalanum neðan við bæinn var stór, þurr taðflekkur. Bað
Sigríður mig nú um að rifja taðið með börnum sínum þremur, sem
þá voru heima. Sagði hún mér að trutta á krakkana, svo þau yrðu
vel að liði. Okkur gekk vel að rifja taðið og gengum svo tii bæjar.
Sigríður spurði mig, hvað taðinu liði. ,,Mér finnst það þurrt,“ svar-
aði ég. Sigríður sagði þá: „Heldurðu nú að þú getir ekki kjótlað
heim fáeinum taðpokum með krökkunum?“ Ég hélt að það mætti
reyna það. Fórum við svo í taðið með poka og trog. Gekk mæta vel
að fylla fyrsta pokann. Sagði ég krökkunum svo að verða eftir og
fylla annan poka, meðan ég bæri hinn heim í taðstál og losaði hann.
Þetta gekk vel; krakkarnir fylltu hvern pokann af öðrum, en ég bar
bá heim. Á furðu stuttum tíma höfðum við lokið verkinu. Varð
Si.gríður alls hugar fegin og hrósaði mér mikið fyrir dugnaðinn.
Sama hrós fékk ég hjá Oddi, þegar hann kom heim af sjónum um
kvöldið.
Við Sigurður fórum upp að Árkvörn á laugardagsnóttina og
komum þangað skömmu fyrir fótaferð. Sigurður fór með mig upp
í svefnhús fóstru sinnar, sem vaknaði við umganginn og reis upp
á annan olnbogann. Við heilsuðum henni, og Sigurður sagði: „Hérna
kem ég með nýju vinnnukonuna þína.“ Þuríður svaraði nokkuð
svo spunastutt: „Kaliaðu hana ekki vinnukonu, krakkann." Sig-
urður svaraði: „Hún Sigríður á Krossi bað að heilsa þér og bað
mig að segja, að þarna fengirðu duglega vinnukonu.“
Ég var alin upp vtö það að vinna mikið, og ég reyndi að liggja
ekki á liði mínu í Árkvörn. Þuríður sá það og mat að verðleiknn.
Hjá henni var góð matarvist, og mörgum aukabitum stakk hún
að mér. Hún lét mig oft standa í stiganum og lýsa sér, þegar hún
fór upp á bæjardyraloft tií að ná i vinnuull. Þar átti hún ailtaf
smálka í tveimur, þremur skrínum, og uppi i rjáfri hékk riklingur
38
Goðasteinn