Goðasteinn - 01.03.1970, Síða 33

innan í þvx aftur til baka með vissum ferðum forsiglað allslags'
bréfarusl, sem ég gæti notað mér, dagbók eða saurblöð eður þá
gamalt Compólít, mætti þér missa. Ég er rétt þurfandi fyrir þess-
háttar, þá ég innfesti kver, því það útheimtir so margt bréf. Ég
vil aftur, ef get, festa inn smákver fyrir yður í spjöld eður skinn
.... Forlátið mér klór og kvabb.“
Bréfið ber með sér, að naum voru bókbandsefni og gamall
pappír vel þeginn engu síður en nýr, gilti einu, þó eitthvað væri
á hann párað. Bréf Jóns lenti líka í bókbandi og fyrir vikið er
það til, að mestu óskert.
Sama máli gegnir um geymd næsta bréfs, aðeins er það verr
varðveitt. Miðhluti þess er glataður. Bréfritarinn er Þorsteinn
Gíslason á Stokkahlöðum í Hrafnagilshreppi (1776-1838), merkur
fræðimaður og skáld. Hann var faðir Dómhildar á Grund, konu
Ólafs Briems timburmeistara. Bréfið ber ekki einungis vitni um
bókmenntaáhuga höfundar, engu síður Eyfirðinga yfirlcitt í byrjun
19. aldar.
,Stockahlöðum þ. 7da Apríl 1828. Elskulegi vin. Yðar tvö góðu
bréf með Hallgrími og Guðjóni þakka ég yður ástsamlega ásamt
óvænta sendingu með því sama, sem frá mér taka leiðindi fyrst
fram eftir vetrinum, og er það eitt með mörgu öðru, sem ég get
yður ckki endurgoldið.
Alexanders saga má hjá yður vera, svo lengi sem þér þurfið
og viljið, en hún er ekki lesandi nema með því móti að breyta
stílnum og stytta mælgina.
Ég hef ekki fengið neitt nýtt að sjá lengi nema Conversations
Lexikon, sem gengur hér á milli okkar Eyfirðinga í Lestrar Félag-
inu, og Fertrams Rímur Breiðfjörðs, sem ég hefi uppkastað skáld-
skaparins enn ekki efnisins vegna. Hann kalla ég eftir mínum
dómi ekki gefa eftir Skagafjarðarskáldunum, þótt þau góð séu.
Þó ég sé dálítið langorðari en þér í seinasta bréfinu - sem ég
verð að fyrirgefa yður, af því ég hefi fengið svo mörg góð -
minnist ég á óuppfyllt loforð yðar .... að segja mér frá lítilli
Goðasteinn
31