Goðasteinn - 01.03.1970, Blaðsíða 11

eyjum, ofan úr Holtum og víðar að. Auglýsti Þórunn vélprjón
sitt í Þjóðólfi 1893. Þær voru skjólgóðar laufaprjónuðu klukkurnar
og aðrar flíkur, sem prjónaðar voru á gömlu prjónavélina heima.
Afarmikið var ofið til klæða og rúmfatnaðar. Einskefta var
ofin í rckkjuvoðir, milliskyrtur, kjóla og fleiri hluti. Vefjargarn
var haft í uppistöðu í rekkjuvoðir en heimaspunnið i fyrirvaf.
Milliskyrtuvoðir voru yfirleitt röndóttar en kjólavoðir köflóttar.
Ormeldúkur var ofinn í föt karla og kvenna. Karlmannsföt úr
ormeldúk voru Ijómandi falleg, þegar vel var til hans vandað með
efni og þóf. Vaðmál úr alull var ofið í stakktreyjuföt, pils og
treyju. Mér var gefinn rokkur, þegar ég var á tólfta ári, svo að
ung vandist ég við að spinna. Við Jónína systir mín spunnum
okkur í stakktreyjuföt, þegar ég var eitthvað 16 ára. Þetta var
þelþráður eins og venja var, er unnið var til fatnaðar. Stakkfata-
efnið var ofið heima cn sent svo suður, þar sem það var litað
og prcssað. Veipa var ofin í föt karla. Vaðmál var líka ofið til
karlmannsfata, og í vandað vaðmál var spunnið eins smátt
og hægt var. Röndótt einskefta var höfð í millipils. Eftir gömlum,
þverröndóttum millipilsum man ég. Þverröndótt brekán var til
heima, en annars voru salúnsábreiður yfirleitt yfir rúmum, og öll
ár var eitthvað ofið af þeim heima, fyrir okkur og aðra. Skyrsíur
voru ofnar úr hvítri alull og með vaðmálsvend. Glitvefnaður var
ekki ofinn í mínu minni, en mamma og maddama Þórunn áttu
báðar glitofin brekán. Ég man eftir slíku brekáni á rúmi gömlu
prestshjónanna.
Oft var ekki búið að vefa, fyrr en á þorra, en alltaf var vef-
stóllinn tekinn ofan um jólin, því ofið var inni í baðstofu. Hannes
Jónsson, uppeldisbróðir mömmu, var ráðsmaður. Hann lét í
meisana og gaf kúnum kvölds og morgna, en milli mála settist
hann í vefstólinn og óf, þegar búið var að efna í nýja voð. I
skammdeginu sat hann í vefstólnum til klukkan tíu og ellefu á
kvöldin.
Vandað var til alls, sem viðkom tóvinnunni. Vel man ég eftir
því, þegar verið var að vinda band og það var undið upp úr
greip, til þess það lokaði ekki. Það var nefnt að set)a í greip.
Það þótti ekki gott, ef loki kom á bandið.
Goðasteinn
9>