Goðasteinn - 01.03.1970, Blaðsíða 64

ur skólastjóri hinn fyrsta starfsvetur i928-’29. Var eðlilegt að
forsjármönnum skólans kæmi hann í hug sem æskilegur skóla-
maður, er velja skyldi forstöðumann að þessu stóra skólaheimili.
Sr. Jakob var einn af merkisberum ungmennafélaganna í upphafi,
öruggur bindindismaður, víðsýni hans og áhugi alkunn, hrífandi
persónuleiki hans hlaut að laða að sér hóp æskumanna. Mun sú
hafa orðið raunin á að hann hafi notið vinsælda lærisveina og
samverkamanna við skólann. Er ekki annað líkara en að hann
hefði gegnt þessu starfi til frambúðar, ef heilsa hans hefði leyft.
Að lokinni vetrardvöl við skólann tók hann aftur við kalli
sínu, en það varð aðeins árstími, sem hann starfaði þar. Hann
tók vanheilsu mikla og varð ekki læknishjálp að liði. Vorið 1930
fór hann til Reykjavíkur að leita sér lækninga; hann kom ekki
aftur undir Eyjafjöll.
Það var 11. maí 1913, sem hann messaði fyrst í Stóra-Dalskirkju,
áður en prestskosning fór fram. Vera má að hann hafi áður
messað í hinum kirkjunum í prestakallinu, Ásólfsskálakirkju eða
Eyvindarhólakirkju. En vorið sem hann fór, messaði hann í Stóra-
Dalskirkju 22. júní og varð sú messa hans síðasta.
Margar vonir brugðust við þau tíðindi, að sr. Jakob þyrfti
sjúkrahúsvist varanlega. Öðru hvoru vottaði fyrir batamerkjum
í fyrstu að talið var, en svo liðu árin við þrotlausar þjáningar.
Hann dvaldi rúmlega 7 ára skcið í sjúkrahúsi, rúmfastur sjúk-
lingur og lézt þar 17. sept. 1937.
Auðveldara er að hugsa sér en skrifa um þann vanda, sem frú
Sigríði var á höndum, er maður hennar hlaut að yfirgefa heimili
þeirra. Þau höfðu verið samtaka svo sem bezt varð á kosið, en
nú kom á hennar herðar öll umsjá bús og barnahóps, samhliða
áhyggjum af heilsu hans og framtíð þeirra. Margir góðir vinir
þeirra hjóna munu hafa stutt hana á ýmsan hátt. Páll E. Ólason
segir svo í ísl. æviskrám (III. b.) „Að ósk sóknarbarna hans var
hann þó ekki leystur frá embætti fyrr en 1934, því hann var ást-
sæll og þeir væntu bata hans.“
Börn þeirra hjóna voru á aldrinum 5-16 ára er sr. Jakob fór
að heiman. Skulu þau hér talin sbr. Guðfræðingatal 1957:
62
Goðasteinn