Goðasteinn - 01.03.1970, Blaðsíða 79

Þetta ct þeim mun nauðsynlegra sem tæknin verður meiri í
atvinnulífi til lands og sjávar. Iðnvæðing er góð og æskileg, cn
hana megum við ekki kaupa svo dýru verði að við fórnum fyrir
hana fegurstu og sérkennilcgustu náttúrufyrirbærum lands okkar.
Eitt sinn var til sléttlendur, grösugur og búsældarlegur dalur á
Norðurlandi. Þar höfðu mcnn um aldir búið vel og unað glaðir
við sitt í faðmi góðrar sveitar. Nú er þar ekki búið lengur og
allt undirlcndi dalsins, hin frjósama og grösuga slétta, er á kafi
í vatni. Þetta er Stíflan í Skagafirði, sem lögð var undir vatn
til að gera raforkuver handa Siglfirðingum. Af því sorglega dæmi
gætu menn lært að fara með gát gagnvart landinu. Sjónarmið
rafmagnsheila við útreikninga á orkuframleiðslu mega aldrei verða
lciðarljós okkar, því að þar er litið á málin aðeins frá cinni hlið
og öilu öðru sleppt. Við skulum vona og biðja að aldrei framar
komi til þcss að byggðum verði drekkt á Islandi og að sérkcnni-
leg náttúrufyrirbæri á borð við Þjórsárver, þótt í óbyggðum scu,
fái r(ð halda velli. Er mikil nauðsyn, að um öll þessi mál
vcrði sett ströng löggjöf, þar sem miklu meira tillit vcrður tekið
til sjónarmiða náttúruverndar en nú tíðkast. f þess.um efnum má
ekki ríkja handahóf, því að þá geta orðið slys, sem cngin leið er
til að bæta fyrir, hvað sem í boði væri.
En þótt náttúra fslands sé sérstæð og fögur, þá er ekki þar
mcð sagt að ekki megi þar um bæta. Einkum virðist brýnt að
styrkja og efla gróðurríki landsins. Flóra okkar er frá upphafi
fátæk sakir cinangrunar og í sambúð manns og lands á liðnum
cllefu öldum hefur verið gengið mjög nærri gróðrinum og honum
eytt. Sem dæmi um það má benda á, að nú eru 20% iandsins
þakin gróðri, en voru 60% á landnámsöld að því að talið er.
Nú hefur góðu heilli risið mikill og almennur áhugi á gróður-
vcrnd og landgræðslu og er það vel. Er nú á hverju ári talsvert
unnið að því að hefta uppblástur og einnig að nýrækt á örfoka
landi. Þá hcfur nokkuð verið gert að því að efla og auðga gróð-
urríki landsins með innflutningi erlendra jurta og hafa margir
slíkir landnemar gefizt vel. Það sem okkur ríður mest á í þess-
um cfnum, er að finna hentugar trjátcgundir til að mynda hér
samfcllda og þroskavænlega skóga. Munu þau mál nú komin á
Goðasteinn
77