Úrval - 01.04.1977, Blaðsíða 88

Úrval - 01.04.1977, Blaðsíða 88
86 Skrokkur hans titrandi af áreynsl- unni, kannski 100 högg í lotunni, það öflugasta, sem hann átti til. En ennþá stóð Ali. Múgurinn var nú risinn úr sætum oghrópaði: ,,Ali, bomayél" (Dreptu hann, Ali!). Og nú tók Ali að hreyfa hendurnar, svo ótt að vart varð auga á komið, tíu rosaleg högg, sem nærri sneru höfðinu við á Foreman. Endalokin komu óvænt í áttundu lotu. Sumum fannst það fegursta og harðasta högg Alis frá upphafi vega, hægri handar sleggjuhögg í lokin á átta högga fléttu. Foreman heyktist fram yfír sig og féll í gólfið. Ali hafði aftur unnið hásæti sitt, en það hafði aðeins einn maður gert á undan honum. Hann gekk út að hringbrúnni og leit niður á blaðamennina og frétta- menn útvarps og sjónvarps. Þetta voru allt þjálfaðir menn og höfðu fyrir löngu hætt að búast við því af honum, að hann sýndi hina venju- bundnu hógværð sigurvegarans: ,,Hvað sagði ég ykkur?” öskraði hann. ,,Ég gerði það. Ég sagðist ætla að gera það. Ég sagði ykkur, að ég væri mesti þungaviktarhnefaleikari allra tíma. Heyrðuð þið það?” Meistarinn, George Foreman, naut mikillar hylli áhorfenda. Hann var 25 ára gamall, og axlir hans minntu á fallbyssukúlur. Síðan hann vann gullverðlaunin á Olympíuleikunum 1968 hafði hann unnið 40 leika sem atvinnumaður, 37 þeirra með rot- ÚRVAL höggum; sjálfur hafði hann aldrei verið sleginn af fótunum. En það var áskorandinn, Mu- hammed Ali, sem hafði gert allt þetta mögulegt, „gnýinn í frum- skóginum”, eins og hann kallaði það. Hann var nærri 33 ára og á niðurleið. Hann hafði aldrei verið talinn „banvænn rotari”, og nú, þegar hann barðist móti manni sem var það, gat hann ekki lengur reitt sig á það, sem eitt sinn hafði verið hans mesti hæfileiki - ótrúlegan hraða. Meðal þeirra milljóna, sem á horfðu, voru þeir, sem tignuðu Ali og þeir sem hötuðu hann. En báðir hópar bjuggust við sömu niðurstöðu. Þeir, sem tignuðu hann fyrir styrk hans í múhammeðstrúnni og fyrir bræðralag hans við þá, sem ekki eru hvftir á hörund, óttuðust, að hann yrði alvarlega skaðaður. Þeir, sem hötuðu hann fyrir að afneita kristni og viðtekinni bandarískri föður- landskennd, vonuðu að sigur Fore- mans yrði svo sannfærandi, að það þaggaði niður f Ali fyrir fullt og allt. Tfu árum áður höfðu þeir, sem unnu honum og þeir sem hötuðu hann — aðallega fyrir kjaftháttinn — líka búist við endalokum hans. Það var kvöldið, sem hann sigraði Sonny Liston og varð heimsmeistari. Sfðan hafði hann orðið ein umdeild- asta persóna f allri sögu íþróttanna og Ifka sú, sem gegndi einna mestu leiðtogahlutverki. Andlit hans varð eitt þekktasta andlit heimsins. Nú 87 ,,ÉG ER MESTUR!" var komið að skuldadögunum. Eða hvað? Þegar bjallan glumdi, hófust átökin. Smástund stikluðu þeir varlega hvor um annan, sfðan lét Ali til skarar skrfða. Hann lét vinstri „húkkum” og hæggri handar vfxl- höggum rigna yfir höfuð Foremans. Foreman stakk sér fram f bræði og Ali greip hann hálstaki og keyrði hausinn á honum niður. Aldrei fyrr hafði / baráttunni um heimsmeistaratitil- inn i Kinshasa. Ali gefur Foreman þrumuhögg á kjammann. nokkur slegið svo fast til Foremans né svona snemma í leik, og enginn hafði fyrr þorað að prófa kraft hans með þvf að takast beinlínis á við hann. TILVILJUNIN RÆÐUR Horaður 12 ára strákur stendur í rigningunni á götuhorni í Louisville,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.