Úrval - 01.04.1977, Blaðsíða 36

34
ÚRVAL
orðum þeim, sem aðmíráll einn lét
sér þá um munn fara: ,,Við verðum
að ná þeim aftur.”
Margir yfirmenn efuðust um, að
slík þjörgun væri gerleg. Slysið varð
14. septemþer. Nú var veturinn að
nálgast, og veðrið á hinu ókyrra
Norður-Atlantshafi mundi nú versna
með degi hverjum. Þeir álitu, að
þessu yrði að vera lokið fyrir 1.
nóvember, því að það væru allra
síðustu forvöð. Eftir það yrði sjórinn
að öllum líkindum of úfínn til þess,
að unnt yrði að halda slíkri starfsemi
áfram.
Yfírmenn í brúnni á ,John F.
Kennedy” höfðu gert nákvæmar
hnattstöðumælingar, þegar þotan
sökk, en enginn gat sagt um það
með vissu, hvert hafstraumar kynnu
að hafa borið hana á leiðinni niður að
hafsbotni. Og jafnvel þótt þeir fyndu
þotuna, yrði mjög erfítt að lyfta
henni í þessum úfna sjó. Samt var
ákveðið að hefjast handa um
björgunarstarfíð, og þannig hófst
björgunarstarf, sem á sér enga
hliðstæðu í gervallri sögu sjómennsk-
unnar.
SJÓRINN VAR „SLEGINN”
LÍKT OG GRASFLÖT. Um miðnætti
21. september, viku eftir að þotan
sökk, sigldi bandarískur dráttarbátur,
,,USS Shakori”, niður eftir Clyde-
firðinum í Skotlandi og stefndi til
hafs, enda var dráttarbátur þessi
haffær. Dráttarbáturinn kom á áætl-
aðan stað þrem dögum síðar og lét
tafarlaust síga niður ,,físk”, sem var
sívalur að lögun og festur var í
endann á 2.4 km langri vírtaug. Með
hjálp hljóðskynjunarmerkja átti ,,
, ,fiskur’ ’ þessi að ná til 366 m breiðs
svæðis á hafsbotni og að senda
ýtarlega mynd af því til myndprent-
unartækis uppi í brú „Shakori”.
Nú hófst mikill reynslutími fyrir
„Shakori”. Dráttarbátnum var siglt
fram og aftur um svæðið, líkt og
maður stýrir sláttuvél fram og aftur
eftir garðflötinni síðdegis á sunnu-
degi. Mennirnir í brúnni litu ekki af
myndprentunartækinu, þar sem nýj-
ar myndir af hafsbotninum birtust
stöðugt með hjálp hljóðskynjunar-
tækisins. Öðru hverju komu vind-
hviður, sem náðu allt að 40 hnútum,
og öldurnar urðu allt að 6 metrar á
hæð. „Shakori” valt allt að 35
gráðum á báða bóga. Það var næstum
ómögulegt að festa blund. Það varð
að festa stjórnanda hljóðskynjunar-
tækisins við stólinn, sem hann sat á.
Skipið skall svo hart niður í
dýfunum, að hnoð rifnuðu úr
plötum, leki kom að því og það varð
að dæla stöðugt. Jafnvel þeir af
áhöfninni, en hún var 71 talsins, sem
losnuðu við sjóveikina, urðu rauð-
eygðir af svefnleysi og úttaugaðir af
þreytu. Dagarnir liðu. Og „Shakori”
fann ekki neitt.
3. október, 10 dögum eftir að
leitin hófst, varð Robert Kutzleb, 52
ára gamall sjóbjörgunarsérfræðingur,
sem hafði yfírumsjón með björgun-
arstarfinu og var reyndar ekki í