Úrval - 01.02.1979, Síða 69

6
MEÐ ÁSTARKVEDJU TIL RÚSSNESKRAR TENGDAMÖMMU
hluta til stafar þetta af eðli og
uppbyggingu sovéska þjóðfélagsins,
þar sem flestir foreldrar verða báðir að
vinna utan heimilis. Þess vegna er
það í raun rússnesku ömmurnar, sem
annast um heimilin og ala upp
börnin. En að hluta til stafar þetta af
raunalegum barnamissi ömmu fyrr á
árum.
Serafíma Gavrílóvna talar ekki um
hið liðna, en þegar hún tekur
Gregory í fangið, veit ég hvað það
þýðir fyrir hana. Fyrstu mánuðina
hérna sá ég bókstaflega martröðina í
augum hennar. Samband ömmu og
drengsins hefur líka auðgað mig, því
það hefur kennt mér nokkuð nýtt um
hvað það er að gefa og hvað skiptir
máli, og hefur sýnt mér hve margt ég
hafði tekið sem sjálfsagt.
Ég vil trúa því, að amma sé ánægð
hérna hjá okkur, þótt vitaskuld gæti
hún kvartað undan einhverju. Ég veit
að henni líkar vestræna lífið vel, ekki
síst þegar hún hefur nú líka eignast
dótturdóttur, lifandi eftirmynd
Tönju, þegar hún var ungbarn, til að
elska og annast. Hún telur vestrænt
fólk óendanlega miklu hamingju-
samara en hennar heimafólk.
Hrifning á því, sem hún kallar
„ykkar dásamlegu mannasiði” fer
dagvaxandi. Henni finnast það
persónulegar gjafir til hennar, þegar
ókunnugt fólk segir „viltu gera svo
vel” og þakka þér fyrir,” því hún
man rússnesku strætin og búðirnar,
sem eru eins og frumskógur þar sem
allir berjast um lífsnauðsynjarnar og
eru þess vegna ósjálfrátt allir
fjandmenn.
Þegar fólk hrósar mér fyrir að hafa
tekið Serafímu Gavrílóvnu inn á
heimlið, finnst mér það gera lítið úr
mér. Kannski sumar tengdamæður
drepi niður heimilislífið, en amma
hefur fært okkur lífkossinn. Stundum
horfi ég á hana fara í sína daglegu
gönguferð — núna með barna-
vatninn á undan sér og Gregory á
þríhjóli í kring. Jafnvel að sumarlagi
er göngulagið eins og hún sé að vaða
snjóskafla. Og þegar ég horfi á hana
skálma þarna úti, hellist
væntumþykjan yfir mig.
Hún er, auðvitað, sérstök. Reynsla
hennar hefur verið svo sár og kröfur
hennar eru svo hógværar, að í hennar
augum er venjulegur, friðsamur
dagur með fjölskyldunni
hátíðisdagur. En eru ekki 90%
minnar kynslóðar betur stödd en
kynslóðin á undan? Flestar
tengdamæður geta auðgað tilveru
okkar með návist sinni, það er ég
viss um — ekki vegna þess hvað þær
geta unnið fyrir okkur, heldur með
því að minna okkur á hverju við
höfum úr að spila, og hve heppin við
erum. ★
Vinur: ,,Hvað verður sonurþinn, þegar hann lýkur námi?”
Faðir: ,,Öldungur.”