Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2024, Blaðsíða 94

Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2024, Blaðsíða 94
Fræðslugrein 92 Tímarit hjúkrunarfræðinga | 2. tbl. 100. árg. 2024 Endursagnaraðferðin Að því er næst verður komist má rekja notkun endursagnar- aðferðarinnar til miðáttunda áratugar síðustu aldar en frá þeim tíma hefur bandaríska stofnunin Agency for Healthcare Research and Quality mælt með því að heilbrigðisstarfsfólk noti aðferðina til þess að efla heilsulæsi (Agency for Healthcare Research and Quality, 2024). Gagnsemi endursagnaraðferðarinnar hefur verið staðfest í fjölda rannsókna eins og vikið verður að hér að neðan. Hvernig er endursagnaraðferðinni beitt? Endursagnaraðferðin felur í sér að kanna hvort sjúklingur muni og skilji upplýsingar sem honum hafa verið veittar með því að biðja hann um að endursegja með eigin orðum það sem hann var fræddur um eða honum var leiðbeint með. Í stað þess að spyrja sjúklinginn „skilur þú?“ eða „eru einhverjar spurningar?“ kannar heilbrigðisstarfsmaður markvisst hvort hann hafi frætt og útskýrt hlutina á þann hátt sem sjúklingur man og skilur. Grundvallaratriði er að ganga úr skugga um að sjúklingur upplifi ekki að hann sé í prófi eða yfirheyrslu heldur viti að aðferðinni sé beitt af því að heilbrigðisstarfsmaðurinn vilji fullvissa sig um að hann hafi komið fræðslunni nógu vel til skila. Til að tryggja að fræðsla með endursagnaraðferðinni beri árangur þarf að huga að samskiptum í fræðsluferlinu. Auk atriðanna sem nefnd eru í töflu 1 þarf að hafa eftirfarandi í huga þegar endursagnaraðferðinni er beitt í fræðslu (Institute for Healthcare Advancement, e.d): Atriði sem mikilvægt er að hafa í huga til að endursagnaraðferðin beri árangur - Mynda traust í upphafi. - Sýna umhyggjusemi í viðmóti og raddtóni. - Mynda augnsamband og nota afslappaða líkamstjáningu. - Nota opnar spurningar og forðast að hafa þær gildishlaðnar. - Beita virkri hlustun, þögnum og speglun. - Vera vakandi fyrir eigin viðmóti, raddblæ, óyrtum tjáskiptum og eigin fordómum. - Nota annað orðalag eða aðferð og útskýra aftur ef sjúklingur getur ekki endursagt eða endursýnt það sem verið er að fræða um. - Skrá upplýsingar um fræðsluna líkt og aðra meðferð. Líta má á notkun endursagnaraðferðarinnar sem hringrás fimm meginskrefa (Agency for Healthcare Research and Quality, e.d.) sem sýnd eru á mynd 2. Skrefin eru endurtekin þar til sjúklingur sýnir fullnægjandi skilning eða færni. 1. skref Heilbrigðisstarfsmaður fræðir Heilbrigðisstarfsmaður metur fræðsluþarfir og fræðir. Byrjað er á að meta hvað sjúklingnum finnst mikilvægast að fá upplýsingar um. Fyrst eru valin 1-3 mikilvægustu atriðin, þannig verður efnið viðráðanlegra og hægt að komast yfir meira efni í samtalinu. Þegar um mörg efnisatriði er að ræða er gott að brjóta efnið niður í hluta og fara í gegnum eitt atriði í einu og beita endursagnaraðferðinni við hvert atriði áður en farið er í það næsta. 2. skref Heilbrigðisstarfsmaður spyr og beitir endursagnaraðferðinni Næst er sjúklingur beðinn um að segja með eigin orðum aðalatriðin í fræðslunni eða sýna handtökin við verkið. Þess er gætt að nota orðalag sem ekki er niðurlægjandi eða dæmandi. Dæmi um viðeigandi orðalag má sjá í töflu 2. Sjúklingnum má ekki líða eins og hann sé í prófi heldur þarf að árétta í samtalinu að verið sé að kanna hversu vel þeim sem fræddi tókst að koma upplýsingunum frá sér. Þannig tekur hann ábyrgð á því ef sjúklingur hefur ekki skilið allt eða náð tökum á verkefninu. 3. skref Heilbrigðisstarfsmaður hlustar og metur skilning eða færni sjúklings Metið er hvernig sjúklingnum tekst að endursegja (eða endursýna) með sínum eigin orðum það sem hann var fræddur um. Ef heilbrigðisstarfsmaður metur að sjúklingurinn hafi meðtekið fræðsluna þá lýkur henni hér, eða haldið er áfram og frætt um ný efnisatriði. Ef fræðslan hefur ekki skilað sér eða misskilningur kemur í ljós er fræðslan endurtekin samkvæmt skrefi 4. 4. skref Heilbrigðisstarfsmaður fræðir aftur Atriði sem sjúklingi tókst ekki að endursegja eru útskýrð aftur eða umorðuð. Hægt er að einfalda orðalag og beita öðrum fræðsluaðferðum til dæmis með myndlíkingum eða teikningum eða jafnvel með því að biðja annan að sinna fræðslunni. 5. skref Heilbrigðisstarfsmaður spyr aftur Sjúklingur er aftur beðinn um að segja með eigin orðum aðalatriðin í fræðslunni eða sýna handtökin við verkið. Þegar sjúklingi gengur illa að skilja umfjöllunarefnið eða ná tökum á verklaginu og getur Fræða1. Spyrja2. Hlusta3.Fræða a ur 4. Spyrja a ur 5. Mynd 2. Endursagnaraðferðin sem hringrás.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Tímarit hjúkrunarfræðinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit hjúkrunarfræðinga
https://timarit.is/publication/1159

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.