Mímir - 01.11.1986, Síða 19

Sex á Werther
„Löngum hefurðu gælt við eyra mitt“
hvísla ég með uppgerðarlosta.
— I>ú gamla fótafúna skækja,
vonandi verkjar þig í legusárin.
„Ég kom með konfekt og rósir“
bæti ég við kynroðalaust,
enda með sólgleraugu á snýtunni,
Medúsusystir.
„En gaman, fræðimönnunum tókst
þá að bjarga á þér tánurn"
og strýk létt niður eftir fótleggjunum.
Ennþá skín þó í rotblettina
gegnum nælonsokkana
og dautt holdið lætur undan
fingrum mínum.
Síðan Iosa ég sokkana af fótum þér
og með lyktina af heitum vessunum
dreg ég annan þeirra niður fyrir höfuðið
en með hinum kyrki ég þig hægt og rólega
sé gömul og veikburða lungun
kippast af áreynslu
finn gamlar og beinaberar hendumar
læsast um úlnliði mína
sé stökkar neglurnar sökkva í húð mína,
síðan smám saman slakna og sleppa
og froða í munnvikunum
og hvítleitt slef á hökunni
eins og eftir bam sem hefur verið
að drekka mjólk.
Þið megið kalla það ástríðuglæp
og segja að mig svíki enginn,
þó að ég sé löngu dauður.
Þjáning verður aldrei mæld í Werthemm.