Goðasteinn - 01.09.2004, Qupperneq 122

Goðasteinn 2004
könnuðust við úr sinni heimasveit og endaði með því að við komumst einir fimm
inn á herbergi til þeirra. Var þar kátt um stund. Þegar við komum þaðan út gafst
nú á að líta, gangurinn orðinn fullur af stelpum, því fregnin hafði borist eins og
eldur í sinu að komnir væru strákar upp á kvennagang, nokkuð sem skólasveinar
máttu aldrei gera.
Þegar við renndum úr hlaði á Skógum var enn galsi í mannskapnum, einn vék
sér að Hjalta og sagði að hann yrði að kenna okkur að dæma kvenfólk eins og
búfé. Hjalti var skjótur til svars, sagðist ekki treysta sér til þess, því við yrðum
svo skjálfhentir.
Seinasti viðkomustaður ferðarinnar var Gunnarsholt á Rangárvöllum, aðsetur
Landgræðslunnar. Þar var þá enn mjólkurframleiðsla með um 20 kýr í fjósi.
Aðalerindið var að líta á þann vísi að Galloway-holdanautahjörð sem Land-
græðslan var að koma sér upp og var staðsettur á Kornvöllum. Fóðrað var við
opið hús. Það var okkur nýlunda að sjá nautahjörð á rölti úti við um hávetur, en
þessir kafloðnu gripir virtust kunna því vel.
Þegar við komum út í Holt var komið myrkur. Við Rangæingarnir fengum leyfi
til heimferðar og gengum heim í tunglsljósinu, fengum svo far með mjólkurbílum
á Selfoss daginn eftir og var þar með lokið hinni eftirminnilegu ferð.
Þriðja förin var svo farin eitt síðdegi eftir kennslu til Eyþórs í Kaldaðarnesi en
hann var þar með allstórt kúabú.
Ekki var nú ástandið nógu gott hjá honum. Síðbærurnar að byrja að bera og
hann taldi sig heylítinn og sá það helst til ráða að gelda kýrnar upp strax eftir
burð. Taldi hann að sér gengi það nokkuð vel, en vildi ekki segja leyndardóminn
við þá aðferð, enda vandséð að við þyrftum að læra slíkt.
Kennslu var þannig háttað að Hjalti kenndi fyrri hluta dags frá kl. 9 til hádegis,
en Emil eftir hádegi fram undir kl. 4. Síðdegi og kvöld voru notuð til lestrar, rit-
gerða og úrvinnslu ýmissa gagna.
Þegar líða tók á námstímann sátum við oft fram á nætur, enda var tíminn afar
vel notaður. Við vorum yfirleitt stilltir í kennslustundum, að minnsta kosti hjá
Hjalta. Það gat frekar brugðið út af hjá Emil, og minnist ég eins atviks í þvf sam-
bandi. Svo háttaði til að við sáturn 4 í hverri röð í kennslustofunni í risinu yfir
íbúðunum og sá sem sat næst súðinni gat ekki rétt vel úr sér því þá nam höfuðið
við súðina. Ég sat í öðru sæti frá súð, en til vinstri við mig sat Dóri á Litla-Fljóti.
Svo var það eitt sinn í tíma hjá Emil, að ég var áhugalítill að hlusta á eitthvert
moldarmal í Emil og fannst að það væru fleiri. Datt mér þá í hug að hressa aðeins
upp á andrúmsloftið. Ég var með í höndunum bírópenna úr málmi sem gall hátt f
þegar fyllingunni var smellt upp og þar sem Dóri sat nú niðursokkinn í skriftir og
tók ekki eftir neinu kringum sig, lauma ég hendinni með pennanum bak við hann
-120-