Goðasteinn - 01.09.2004, Qupperneq 165

Goðasteinn 2004
Látnir 2003
Bóel giftist granna sínum og æskuást, Ólafi syni Guðjóns í Miðhjáleigu og
konu hans, Þórunnar Guðleifsdóttur, daginn fyrir gamlársdag 1939. Ari fyrr höfðu
þau hafið búskap í Voðmúlastaðamiðhjáleigu, sem stóð fast að fjórum áratugum,
og hjúskapur þeirra við mikla farsæld tveimur áratugum lengur. Börn þeirra, 8 að
tölu, eru öll fjölskyldufólk og eiga afkomendur. Elstur er Guðjón Erlingur, búsett-
ur í Kópavogi, kvæntur Helgu ísleifsdóttur. Þá Kristján Steinar, sem einnig býr í
Kópavogi, kvæntur Marfu Henley, en átti áður Eygerði Ingimundardóttur. Sigmar
Reynir er kvæntur Guðlaugu Valdemarsdóttur. Þau eiga heima í Reykjavík. Þórir
býr í Miðkoti í Vestur-Landeyjum ásaint konu sinni, Asdísi Kristinsdóttur. Svavar
á Bólstað í Austur-Landeyjum, kvæntur Halldóru Ólafsdóttur. Jóna Sigríður sem
lést fyrir 7 árum bjó á Þúfu í Vestur-Landeyjum. Eftirlifandi eiginmaður hennar er
Indriði Theódór Ólafsson. Trausti býr í Reykjavík. Sambýliskona hans er Kristín
Lfnnsteinsdóttir, en áður var hann kvæntur Sigríði H. Sveinsdóttur. Yngst er
Asdís. Sambýlismaður hennar er Jónas Traustason, og eiga þau heima í Reykja-
vík. Niðjar Bóelar sem ná í fjórða lið frá henni eru við lát hennar alls 57 að tölu.
Bóel og Ólafi búnaðist með ágætum í Miðhjáleigu, og lifðu stórbrotið fram-
faraskeið í tæknivæðingu þúsund ára gamalla bændahátta. Víst hefði Bóel getað
hugsað sér annað hlutskipti en bóndakonunnar, en fjölhæfni hennar gerði henni
kleift að sinna skyldustörfum á annasömu búi og gestkvæmu heimili af sama
myndarbrag og hverju því verki öðru sem hún kom að um sína daga, og gaf aldrei
eftir í kröfum til sjálfrar sín, reis fyrst allra úr rekkju og gekk síðust til náða hvern
dag. Hún var hannyrðakona af Guðs náð, og vann heimili sínu allt sem til þurfti í
þeim efnum. Hún hjúkraði þremur nákomnum vandamönnum sínum í banalegu
þeirra heima í Miðhjáleigu, þeim Þórunni og Guðjóni, tengdaforeldrum sínum, og
einnig Ólöfu systur Guðjóns. Hún var félagslynd og mannblendin, og lagði sig
eftir því sem henni þótti efla menningu og manndóm, og hélt því að börnum
sínum. Hún var stofnfélagi Kvenfélagsins Freyju 1934 og gegndi þar síðar for-
mennsku. Það hlutverk leit hún á sem mikilvægt tækifæri til að efla í senn eigin
þroska og láta gott af sér leiða í þágu samfélagsins, og lagði mikla rækt við hvort
tveggja. Á hálfrar aldar afmæli félagsins 1984 var Bóel kjörin heiðursfélagi þess.
Bóel fylgdist alla ævi vel með málefnum líðandi stundar. Hún hafði til að bera
sterka réttlætiskennd, og tók einlægt málstað þess sem henni þótti hallað á. Hún
var trúhneigð kona, sem sá þó víðar og hærra klafabundnum mannasetningum, og
mat meira boðskap umburðarlyndis og kærleika, samviskusemi og heiðarleika,
sem hún enda innrætti börnunum og hafði fyrir þeim með lífi sínu og trú.
Bóel og Ólafur brugðu búi vorið 1976 og fluttust síðla sama árs að Hvolsvelli,
í húsið númer 17 við Norðurgarð. Hún kunni þeim vistaskiptum vel, féll prýðilega
að samfélaginu í þorpinu, og stundaði vinnu utan heimilis í saumastofunni Sunnu
í nokkur ár, þar sem reynsla hennar og verkkunnátta í saumaskap kom að góðum
notum. Þau hjónin eignuðust góða granna og vini á Hvolsvelli, ekki síst meðal
yngstu kynslóðarinnar sem þótti ekki ónýtt að koma við í Norðurgarði 17 þegar
-163-