Jólapósturinn - 01.12.1948, Síða 39

'k ík 'k
JÓLAPÓSTURINN
•k k -k
ferðina og léku þær á als oddi þegar
þær kvöddu pabba Ásu og hitt heimilis-
fólkið, en ekki höfðu þær ekið lengi
þegar hestarnir fældust og vagninn
brotnaði og var það mesta mild að þær
skyldu ekki stórslasast, en sem betur
fór sluppu þær ómeiddar, en þið getið
rétt ímyndað ykkur hvort þeim hefir
ekki þótt súrt í broti að þurfa að fara
gangandi heim, en ekki var um annað
fyrir þær að gera. Og búin var nú sú
gleðin.
Þá er að segja frá Ármanni. Þó hann
væri ekki eldri en þetta, var hann sífellt
í sendiferðum, og á sjálfan jóladaginn
fór hann í bakaríið til að kaupa brauð.
Þegar þangað kom voru nokkrar mann-
eskjur á undan honum, og beið Ármann
rólegur þangað til röðin kom að honum.
Þetta var rétt fyrir lokunartíma. Hann
var því sá síðasti, sem konan í bakarí-
inu afgreiddi þennan dag. Hún bað því
Ármann litla að gera sér þann greiða,
að læsa fyrir sig dyrunum, sem hann
gerði strax. Hann varð því ekki lítið
hissa, þegar hann kom að afgreiðslu-
borðinu aftur og sá hvar stóð skínandi
falleg flugvél. En hana hafði konan
í bakaríinu tekið undan afgreiðsluborð-
inu, meðan hann var að læsa hurðinni.
„Hver á svona fallega flugvél?" spyr
Ármann. „Ég ætla að gefa þér hana,
og svo áttu að eiga þessa líka, því að
mér sýnist þér vera svo oft kalt á
litlu höndunum," sagði konan, um leið
Gleðileg jól!
Félag ísl. iðnrekenda.
og hún fór með aðra höndina niður í
skúffu og tók upp ljómandi fallega bláa
vettlinga og lagði þá á borðið hjá fal-
legu flugvélinni. Ármann varð alveg frá
sér numinn af fögnuði yfir þessum ó-
væntu gjöfum, en eigi að síður, þó að
hann væri hálf utan við sig af hrifn-
ingu, tókst honum að þakka góðu kon-
unni í bakaríinu hjartanlega fyrir gjaf-
irnar og kvaddi síðan og fór af stað
heim til sín. En rétt þegar hann er ný-
kominn út úr bakaríinu, sér hann kisu-
grey á götunni og þekkir hana strax,
að þetta er kisan hennar Stínu, sem
alltaf liggur í rúminu. Hann tekur því
strax til fótanna og nær kisu og hugs-
ar með sér, að hann verði að fara með
hana heim til hennar Stínu, því að ann-
ars geti hún kannske ekki sofið í nótt,
ef hún viti ekkert um kisu. Síðan lab'b-
ar Ármann með hana heim til Stínu.
Þegar þangað kom, tók mamma Stínu
á móti honum. Þegar hún sér, að hann
hefir kisu meðferðis, verður hún himin
lifandi glöð. Þakkar hún honum með
mör-gum fögrum orðum fyrir hugulsem-
ina og segir honum, að Stína sín hafi
verið alveg eyðilögð yfir því, að vita
ekkert um hana kisu sína. Mamma Stínu
bauð því næst Ármanni að koma inn
og heilsa upp á Stínu litlu, og gerði hann
það. Gekk hann til hennar, þar sem hún
lá í rúminu, en varla var hann búinn
að heilsa henni, fyrr en honum datt í
hug að gaman væri nú að gefa litlu
Gleðileg jól!
Bæjarútgerð Reykjavíkur.
37