Jólapósturinn - 01.12.1948, Blaðsíða 54

•fc 'k ★
JÓLAPÓSTURINN

kæruna, verðið þér að dæma skjólstæð-
ing minn sýknan saka.“ Hann gerði hlé
á máli sínu og leit á hvern kviðdómand-
ann af öðrum. „Ég held því fram, að
vafi hafi náð tökum á ykkur,“ mælti
hann síðan í hálfum hljóðum, ..jafnvel
þótt þér gerið ykkur það ekki ljóst sjálf-
ir!“
„Það er enginn efi á sekt hans! Það
er enginn efi á sekt hans!“ hrópaði
systir kennslukonunnar, sem horfið
hafði.
Dómarinn þaggaði niður í áheyrend-
um og vambsíði lögfræðingurinn í ó-
pressuðu fötunum tók aftur til máls.
„Hvað munduð þið segja, ef einhver
kvennanna, sem þið segið, að hafi verið
myrtar, gengi hér inn í réttarsalinn ?
Munduð þér þá vera sannfærðir um, að
hinar ellefu séu ekki lifandi? Munduð
þið enn telja, að ekki væri neinn vafi á
sekt skjólstæðings míns?“
Hann lyfti annari hendinni hægt og
benti á grænmáluðu dyrnar á réttar-
salnum. „Heiðruðu kviðdómendur,“
sagði hann þessu næst. „ég bið ykkur
að líta til dyra!“
Það mátti heyra, hvernig allir í
réttarsalnum gripu andann á lofti, um
leið og þeir litu skjótt til dýra. Hrað-
ritarjnn hætti skriftum sínum. Lítill
drengur á frémsta bekk stóð á fætur,
til þess að geta séð til dyra. Nærri hver
þorpsbúi var á einhvern hátt venzlað-
ur einhverri hinna horfnu kvenna.
Gleðileg jól!
Nýja Bíó.
Dragsúgur frá glugganum bærði tjöldin
við dyrnar á réttarsalnum.
Eftir nokkra stund, sem virtist þó
margfalt lengri, en á meðan þrumaði
þögnin við eyru allra viðstaddra, tók
lögfræðingurinn frá Briissel enn til
máls:
„Ég bið fyrirgefningar ykkar á því
að kveikja vonir í hjörtum ykkar.
Fyrirgefið mér, að ég skyldi leika á
ykkur á þennan hátt. Enginn mun
ganga inn um dyrnar þarna frammi.
En ég var hinn eini í þessum sal, sem
var sannfœrður um það! Allir aðrir
hér inni gerðu ráð fyrir því, að ein-
hver myndi ganga í salinn. Vafi hefur
náð tökum á hugum allra hér inni.
Og, heiðruðu kviðdómendur, hafi verið
vafi í huga yður fyrir einni mínútu,
hvernig getið þér leyft yður að dæma
mann til lífláts mínútu síðar?“
Philippe Durand settist.
„Þessi lögfræðingur ykkar frá
Brussel kann sannarlega að tala,“
hvíslaði Parísarfréttaritarinn að vini
sínum, hinum belgíska. „Volpin mun
verða sýknaður eftir þessa ræðu.“
En Volpin var ekki látinn laus, sýkn
saka.
Hann var dæmdur sekur.
Dómurinn var á þá leið, að hann
skyldi hengdur.
Einn kviðdómendanna hafði veitt þvi
eftirtekt, að bókhaldarinn hafði ekki
heldur horft til dyra.
Gleðileg jól!
Tómas Jónsson, matvöruverzlun.
52