Jólapósturinn - 01.12.1948, Síða 40

JÖLAPÓSTURINN
telpunni, sem alltaf varð að liggja í rúm-
inu, flugvélina og bláu vettlingana. Hann
lét ekki sitja við hugsunina eina, en
þreif í snarkasti bæði flugvélina og vett-
lingana undan peysunni og lagði á rúm-
ið hennar Stínu litlu, sem alveg varð
himinlifandi yfir þessum dásamlegu
gjöfum, eins og þið getið ímyndað ykk-
ur, og þakkaði hún honum kærlega fyr-
ir þær og sagði við hann að hann væri
afskaplega góður við sig. Mamma Stínu,
sem verið hafði frammi í eldhúsi, með-
an á þessu stóð, kom nú inn til þeirra,
og varð hún svo hrifin af því, sem Ár-
mann hafði gert fyrir veika telpuna,
að hún bað hann um að gera sér þá
ánægju að koma til þeirra á eftir og
borða með þeim jólamatinn. Ármann
þakkaði henni kærlega fyrir boðið og
sagðist bara ætla að fara fyrst heim
til sín, brá sér í sparifötin, og var að
vörmu spori kominn aftur til Stínu litlu
og mömmu hennar. Þar borðaði hann
ljómandi góðan jólamat, ásamt fleira
fólki, sem boðið hafði verið, en eftir
matinn var gengið í kringum jólatré,
sem auðvitað hafði verið komið fyrir
inni í herberginu hjá Stínu litlu. Með-
an verið var að ganga í kring um jóla-
tréð voru sungnir sálmar, og allir, sem
viðstaddir voru, gátu ekki annað en
dáðst að því, hvað Ármann litli hafði
fallega rödd og hvað hann kunni sálm-
ana vel. Þegar hátíðahöldunum var lok-
ið og Ármann kvaddi mömmu Stínu litlu,
Gleðileg jól!
Gæfuríkt komandi ár.
Verðandi.
bað hún hann endilega að koma sem
oftast til þeirra og þáði hann það. En
svo sorglega vildi til, seinna um vetur-
inn, að Stínu litlu versnaði, og um vor-
ið dó hún. Skömmu eftir kom mamma
hennar til Ármanns og bað hann að koma
til sín og vera hjá sér alltaf, því að
sig langaði til að senda hann í skóla
og láta hann læra. Þáði hann boðið
með þakklátum hug. Síðan flutti Ár-
mann litli heim til mömmu hennar Stínu
og það get ég sagt ykkur, að hún þurfti
ekki að reka á eftir honum við skóla-
námið, því að hann hafði einsett sér
það, að verða henni alltaf til gleði, og
það sýndi hann henni með því að verða
ástundunarsamur og duglegur við nám-
ið, enda varð hann alltaf efstur í sín-
um bekk. Kennararnir héldu mikið upp
á hann, og öllum varð hlýtt til hans,
því að hann var æfinlega kurteis við
alla, sem hann gat. Fósturmóður sinni
var hann svo undur góður, að hann var
hennar mesta gleði í lífinu, og hún var
forsjóninni þakklát fyrir það, að hún
skyldi hafa verið svo lánsöm að þekkja
hann og njóta samvista hans, því að
hann bætti úr sorg hennar eftir að hún
missti Stínu litlu. Hún hafði ekki tekið
Ármann litla í eigingjörnum tilgangi,
enda naut hún umhyggju hans og blíðu
hjá honum fram á sitt síðasta ævikvöld.
Það verður engum til ills, að finna
til með öðrum, en aldrei að láni að hugsa
mest um sjálfan sig.
Gleðileg jól!
Gamla Bíó.
38