Jólapósturinn - 01.12.1948, Síða 45

'k kr -k
JÓLAPÓSTURINN
eigi á löngu, áður en þeir félagar urðu
að hætta, nauðugir viljugir, því farið
var að gefa á bátinn og hlaðast á hann
klaki, enda var hann orðinn allhlaðinn
af fiski og netum. Þeir vissu, að engin
von var fyrir þá að berja á móti veðr-
inu heim og ákváðu því að reyna að ná
landi á eyjunni. Eini staðurinn, sem þess
var nokkur kostur, var við norðurenda
hennar, en þar skagaði langt sandrif
út frá henni og myndaði dálitla vík, þar
sem helzt var hlés að vænta.
Kristján settist undir árar, en lét
Magnús stand frammi með stjaka, til
að ýta frá íshrönglinu, sem nú var all-
staðar á reki, en þetta haustskæni er
svo hárbeitt, að það getur tætt í sund-
ur þunnan bátsbyrðing á ótrúlega
skömmum tíma.
Róðurinn sóttist seint, enda var bát-
urinn alltaf að þyngjast af snjó og ís,
því snjókoman óx stöðugt og frostið að
sama skapi. En verst var þó, að um
morguninn höfðu þeir félagar eigi tekið
með sér hlífðarföt sín, því að þeir bjugg-
ust við frosti og hreinviðri og skammri
útivist. Nú var ágjöfin og vatnsdrifið
orðið það mikið, að þeir urðu holdvotir.
Eftir strangan róður ráðu þeir norður-
enda eyjarinnar og tókst að lenda í vík-
inni. Fysta verk þeirra var að bera net-
in og fiskinn úr bátnum og draga hann
svo á þurrt. Þrátt fyrir alla viðleitni
þeirra að verja bátinn fyrir íshröngl,
inu var hann allur rifinn og tættur að
Gleðileg jól!
Verzlun Ásgeir G. Gunnlaugsson.
framan. Það verður tæpast sagt, að að-
koman þarna á eyjunni hafi verið glæsi-
leg. Eyjan var lítil og öll á langveginn
og norðantil á henni lágt og gisið skóg-
arkjarr. Þangað héldu þeir félagar og
hugðust kveikja þar eld, þurrka föt sín
og fá sér hressingu. En er til átti að
taka, reyndust eldspýturnar rennblaut-
ar og engin leið að nota þær. Þeir urðu
því að láta sér nægja að borða kald7
an bitann. Veðurofsinn var nú orðinn
afskaplegur og ofankafald að sama
skapi. Þeir félagar sáu, að þeir myndu
á skömmum tíma, ef þeir gætu ekki kom-
ið sér upp einhverju afdrepi, því að
skógarkjarrið var það lágt og gisið, að
það veitti lítið skjól. Fyrst kom þeim
til hugar að leita skjóls undir bátnum,
en þeir hurfu fljótlega frá því ráði, því
að þeir sáu, að hann var illa til þess fall-
inn. Svo hugkvæmdist Kristjáni, að hægt
væri að nota netin til að útbúa skýli.
I bátnum var exi, og með henni hjuggu
þeir svolítið rjóður í kjarrinu, þar sem
hríslurnar voru stærstar. Svo tóku þeir
netin, greiddu úr þeim og strengdu þau
milli hríslanna umhverfis rjóðrið og yf-
ir það. Þetta var bæði illt verk og sein-
legt, því netin voru öll stokkfrosin, og
urðu þeir fyrst að þíða þau í vatninu,
áður en hægt var að greiða úr þeim.
Er þeir voru búnir að strengja mörg
lög hvert yfir annað, hentu þeir snjó á
netin og skvettu svo vatni á hann. Nú
var bylurinn þeim líka hjálplegur, því
Gleðileg jól!
Helgafell, Aðalstræti 18.
43