Jólapósturinn - 01.12.1948, Side 46

'k k k
JÓLAPÓSTURINN
k -k k
hann lagði mikið af mörkum, en stund-
um reif hann líka úr það, sem þeir voru
að láta í netið. Eftir ótrúlega mikið erf-
iði og fyrirhöfn tókst þeim að fylla það
í netið, að hvergi blés í gegn. Þarna
var kominn dálítill kofi, mjög einkenni-
legur í laginu, en hvað um það, hann
skýldi þeim fyrir veðrinu, og það var
fyrir mestu. Það stóðst á endum, að
er þeir höfðu þetta starfað, var tekið
að skyggja, veðurofsinn var sá sami.
Þeir tóku nú fiskinn, báru hann upp að
skýlinu, skriðu inn í það, hlóðu hon-
um svo fyrir opið og fylltu allar rifur
með snjó. Ekki var skýlið stærra en
það, að þeir gátu með naumindum setið
uppréttir í því og legið endilangir, hlið
við hlið. En það blés hvergi inn, og það
var betra en þeir höfðu gert sér vonir
um. Þeir voru báðir dauðþreyttir eftir
allt stritið og veðurbarninginn og mjög
matarþurfi. Nærföt þeirra höfðu þorn-
að á þeim en öll skjólföt voru stokkfros-
in. Matarforði þeirra var sáralítill og
ákváðu þeir að geyma hann til næsta
dags þar sem ósýnt var hve lengi þeir
yrðu að hýrast þarna á eynni. Það var
því ekkert annað fyrir hendi en reyna
að sofa og tókst það von bráðar. En
laust eftir miðnætti vöknuðu þeir við
vondan draum. Hafði nú hlýnað svo
mikið í skýlinu að sn jórinn í netunum var
farinn að bráðna og vatnið lak niður á
þá og gerði þá gegndrepa aftur.. Þeir
tóku nú það til bragðs að rífa dálítið
Gleðileg jól!
Björnsbakarí.
frá dyrunum aftur en þá kólnaði of
mikið svo þeim varð kalt. Þeim varð
ekki svefnsamt það sem eftir var næt-
ur en sátu í skýlinu og reyndu að halda
á sér hita með því að berja sér og tusk-
ast og tókst það nokkurn veginn. Ekki
virtist neitt draga úr veðrinu og frostið
var altaf að aukast. Strax og birti af
degi fóru þeir á kreik og leist nú illa á
blikuna. Snjókoman var hætt en hvass-
viðrið virtist engu minna. Vatnið var sem
óðast að leggja en allir álar voru auðir
og þeir vissu að enn gátu liðið dagar
jafnvel vikur áður en þá legði. Ef að
t. d. kæmi hlýrra veður eftir bylinn eins
og ekki var ólíklegt þá getur vatnið
haldist svona hálflagt vikum saman.
Það var því ómögulegt að ætla á það
hversu lengi þeir yrðu að hýrast þarna
og útlitið því alt annað en glæsilegt.
Þeim hafði um nóttina tekizt að þurrka
nokkrar eldspítur inn á sér og létu það
nú vera sitt fyrsta verk að reyna að
kveikja eld. Nú voru öll sprek kominn
undir snjó og það eina sem hægt var
að ná í voru nokkrar uppistandandi
dauðar hríslur. Þeir söfnuðu öllu saman
grófu stóra gryfju í stærsta skaflinn
og reyndu að kveikja þar upp. Það gekk
illa því viðurinn var ekki vel þurr og eld-
spýturnar reyndust misjafnar. Það tókst
þó að lokum og voru þá þrjár eldspýtur
eftir. Fyrst af öllu hituðu þeir sér te og
hresstust mikið við að fá heitt að drekka.
Framhald á bls. 57.
Gleðileg jól!
Bókabúð Braga.
44