Jólapósturinn - 01.12.1948, Side 50

★ 'k 'k
JÓLAPÓSTURINN
ruddist hún inn í herbergi hans, dulbúin
sem vagnstjóri, er hann hafði boð inni
fyrir aðra ástmey sína. Öðru sinni
hripaði hún orðin „Minnztu mín“ á bók
á borði hans. Byron svaraði henni með
bitru ljóði, þar sem hann segist vafa-
laust minnast hennar, ekki síður en
eiginmaður hennar. Hún svíki bónda
sinn, en ofsæki sig.
„Þér segið mér, að hleypa henni ekki
inn“, sagði Byron við lafði Melbourne.
„Það er ekki hægt, hún kemur á öllum
stundum. Um leið og hurðin er opnuð,
ryðst hún inn. Ég get ekki fleygt henni
út um gluggann.“ Vafalaust er, að
stundum hefur hann langað mjög til
þess, en þess í stað, eftir að þessu hafði
farið fram um nokkurra mánaða skeið,
reyndi hann að losna við hana með
hræðilegum lýsingum af einkalífi sínu
og hún sór, að hún skyldi aldrei sjá
hann framar.
Lafði Melbourne leysti málið að lok-
um með þvi að hvetja hann til þess
að kvænast frænku hennar, ungfrú
Millbanke, en það hjónaband varð þó
aldrei hamingjusamt. Þótt undarlegt
megi virðast braut Caroline engan borð-
búnað, er hún heyrði trúlofunarfregn-
ina. Eftir hin óhjákvæmilegu mótlæti
og aðvaranir til keppinautar síns, lét
hún sér nægja að segja, að kona, sem
kæmi stundvíslega til kirkju, menntuð
og kynni skil á hagfræði og væri illa
vaxin, væri „ekki fyrir Conrad.“ Síðan
Gleðileg jól!
Listverzlun Vals Norðdahl.
hóf hún að útbásúna allt Byron-
hneykslið í sögu, er nefnist Glenarvon.
William fékk samt bætur fyrir lang-
lundargeð sitt. Eitt sinn bauð hún vini
sínum til miðdegisverðar og hún spurði
„Hvern haldið þér, að ég álíti fyrir-
mannlegastan mann, er ég hefi fyrir
hitt?“ Hann stakk upp á Byron lávarði.
„Nei,“ svaraði hún. Það er eiginmaður
minn, William Lamb. Og áður en hún
andaðist, vitskert, sagði hún um hann,
að hann væri „eini göfugi maðurinn,
er hún hefði nokkru sinni kynnzt.“
Dag nokkurn í júlí 1824 kom hún í
vagni sínum út um hliðið á Brocket-
sveitasetri. Þá varð á vegi hennar
glæsileg jarðarför. Síðar heyrði hún,
að þar hefði lík Byrons verið flutt til
grafar. Hún æpti upp yfir sig og féll í
ómegin. Þessi síðasti fundur þeirra var
ef til vill sá einkennilegasti allra í
sögunni um brjáluðustu elskendur
heimsins.
„Bloomberg, nágranni minn, sparar
sér 500 dollara á hverjum degi.“
„Fimm hundruð á dag! Hvernig get-
ur hann það?“
„Hann fer með neðanjarðarbraut-
unum til vinnu á hverjum morgni. I
stöðvunum stendur á stórum spjöldum:
„500 dollara sekt fyrir að hrækja.“
Bloomberg hrækir því ekki.“
Gleðileg jól!
Verzlunin Drífandi.
48